ความตั้งใจ

การศึกษาของ COSMIC ถูกสร้างขึ้นเนื่องจากไม่มีความเห็นเป็นเอกฉันท์เกี่ยวกับการรักษาที่เหมาะสมในผู้ป่วยที่มี กลุ่มอาการสายกลาง โดยไม่มีอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง. อา กลุ่มอาการสายกลาง เป็นภาวะที่ผู้ป่วยมีอาการบาดเจ็บที่ไขสันหลังบางส่วนในระหว่างการบาดเจ็บ, โดยที่แขนมีการสูญเสียกล้ามเนื้อมากกว่าที่ขา, ความล้มเหลวทางประสาทสัมผัสต่ำกว่าระดับของรอยโรค, และ/หรือการทำงานของกระเพาะปัสสาวะผิดปกติ.

พบว่าอาการบาดเจ็บไขสันหลังรูปแบบนี้ (ส่วนหนึ่ง) สามารถฟื้นตัวได้เอง, แต่ความเสื่อมของระบบประสาททุติยภูมิอาจเกิดขึ้นได้เนื่องจากความก้าวหน้าของการกดทับที่เยื่อไมอีลัมอันเนื่องมาจากอาการบวมน้ำ. เพื่อป้องกันสิ่งนี้ สามารถทำการบีบอัดปากมดลูกเชิงป้องกันได้. Een operatieve ingreep is echter risicovol en niet altijd noodzakelijk gezien het mogelijke spontane herstel. De vraag is dus of het beter is om af te wachten of te opereren.

Het doel van het onderzoek was om vast te stellen of een conservatieve behandeling, die in het verleden werd gepropageerd en nog steeds wordt aangehangen, eenzelfde klinisch resultaat heeft als vroege chirurgische decompressie. Het theoretische voordeel van vroege chirurgische decompressie zou zijn dat het secundaire schade voorkomt na een bepaalde vorm van dwarslesie als gevolg van een nektrauma, waarbij schade aan de halswervelkolom niet radiologisch zichtbaar is.

วิธีการ

Dwarslaesiepatiënten die in deze studie mee doen werden gerandomiseerd in een conservatieve of operatieve groep. ที่สำคัญไม่มีหลักฐานการบาดเจ็บที่กระดูกหรือเอ็นใน MRI หรือ CT. ผู้ป่วยในกลุ่มผ่าตัดอยู่ใน 24 ดำเนินการในชั่วโมงหลังการบาดเจ็บ. จากนั้นจึงติดตามผู้ป่วยเป็นเวลาสองปี โดยเราดูการทำงานประจำวันของผู้ป่วยทั้งสองกลุ่ม. ความหวังคือการได้รับข้อมูลเชิงลึกว่ากลุ่มผู้ป่วยใดมีผลงานที่ดีขึ้นสองปีหลังจากการบาดเจ็บ.

ผลลัพธ์

เพื่อตรวจสอบสิ่งนี้ จึงตัดสินใจทำการศึกษาแบบสุ่มหลายศูนย์. หลังจากหนึ่งปีครึ่ง พบผู้ป่วยเพียงรายเดียวที่มีสิทธิ์ในการศึกษานี้. ในแต่ละปี นักวิจัยหวังไว้ประมาณว่า 20 รวมผู้ป่วย. ทุกคนที่ดูเหมือนจะมีสิทธิ์ในตอนแรกยังได้รับการยกเว้นตามการค้นพบใน MRI หรือ CT. สาเหตุหลักคือ เกณฑ์การรวมของรอยโรคสายกลางที่ไม่มีความเสียหายที่มองเห็นได้ทางรังสีวิทยาที่กระดูกสันหลังส่วนคอเกิดขึ้นน้อยมาก (เนื่องจากความผิดปกติของ MRI หรือ CT . ที่มีความละเอียดสูง), ในขณะที่สิ่งนี้ควรเกิดขึ้นบ่อยขึ้นในวรรณคดีเก่า.

บทเรียน

บทเรียนคือคำจำกัดความแบบเก่าจะต้องสัมพันธ์กับสถานะของวิทยาศาสตร์ และในกรณีนี้คือคุณภาพของการวิจัยทางรังสีวิทยาในสมัยนั้น. แล้วต้องตรวจสอบด้วยว่าช่วงนี้ไม่มีเทคนิคอื่นที่ทำให้เห็นอะไรได้ทันหรือหมดความหมาย.

การออกแบบการศึกษาจึงเพื่อทดสอบข้อดีของสถานการณ์สมมติ, ที่แทบจะไม่เกิดขึ้นอีกเลยเนื่องจากการปรับปรุงอย่างรวดเร็วของอุปกรณ์รังสี.

แสดงความคิดเห็น