Η πρόθεση

Ο Evert-Jan Zwarts ήθελε να δημιουργήσει μια εταιρεία φροντίδας κηδειών όπου η προσωπική προσοχή ήταν πρωταρχικής σημασίας; έτσι μπορούσε να κάνει το επάγγελμά του από αυτό που είχε γίνει το πάθος του ως νοσοκόμα.

Η προσέγγιση

Ακολουθεί εθνική εκπαίδευση για να γίνει διευθυντής κηδειών, κάνει μαθήματα δίπλα του, και καταφέρνει να κάνει πρακτική σε μεγαλύτερες εταιρείες – εξαιρετικά, στη βιομηχανία κηδειών. Το junk room γίνεται γραφείο; έπιπλα, αγοράζεται ένας νέος υπολογιστής και ένας τεράστιος εκτυπωτής εισιτηρίων. Τα κουτιά μπορούν να παραγγελθούν από συνάδελφο; μπορεί να νοικιάσει και νεκροφόρα εκεί. Θα υπάρχουν διαφημίσεις σε περιοδικά της γειτονιάς και στην περιφερειακή εφημερίδα, παίρνει συνεντεύξεις από τοπικές εφημερίδες, και στο πίσω μέρος του κανονικού αυτοκινήτου θα υπάρχει σύνδεσμος προς τον ιστότοπο. Και μετά, με εγγραφή στο Εμπορικό Επιμελητήριο, είναι γεγονός το Zwarts Funeral Care.

Το αποτέλεσμα

Μετά από επτά κηδείες αρχίζει να παραπαίει. «Χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος μετά την τελευταία κηδεία για να με ξανακαλέσουν - και αν θέλετε να επιβιώσετε», θα έπρεπε να κάνεις κηδεία κάθε μήνα…» Το ποσοστό θανάτων ήταν πολύ χαμηλό: τρεις ζεστοί χειμώνες στη σειρά σταμάτησαν την «ανεφοδιασμό»: η ατομική επιχείρηση, ότι έπρεπε κυρίως να προέρχεται από ανθρώπους της γειτονιάς και από τον κύκλο των γνωστών, είχε πολύ λίγες κηδείες για να επιβιώσει.

Τα μαθήματα

Ο Zwarts είχε ένα ιδανικό και δεν καθόταν στην αναπαυτική του πολυθρόνα, αλλά έκανε αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει. Γνώρισε και τον εαυτό του πολύ καλύτερα.

Συγγραφέας: Έβερτ-Γιαν Ζβαρτς

ΑΦΗΣΤΕ ΣΧΟΛΙΑ