ความตั้งใจ

ในทศวรรษที่ 1960 เทศบาลเมืองอัมสเตอร์ดัมได้คิดแผนทะเยอทะยานเพื่อสร้างย่านที่อยู่อาศัยใหม่ในพื้นที่ Bijlmermeer โดยแยกระหว่างการใช้ชีวิตและการทำงานอย่างเข้มงวด. ข้อตกลงด้านคุณภาพเกี่ยวกับการก่อสร้างและการตกแต่งด้วยพื้นที่กว้างขวางสำหรับความเขียวขจีและการพักผ่อนหย่อนใจ.

วิธีการ

ในปี 1970 กรมพัฒนาเมืองอัมสเตอร์ดัมได้พัฒนาอาคารสูงสิบชั้นในโครงสร้างรังผึ้งหกเหลี่ยมที่มีลักษณะเฉพาะและมีความเขียวขจีมากมาย. เทศบาลได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิดเมืองที่ใช้งานได้จริงของ CIAM และสถาปนิกชาวสวิส Le Corbusier, ด้วยการแบ่งแยกอย่างเข้มงวดระหว่างการใช้ชีวิต, ทำงานและพักผ่อน. ส่วนหนึ่งของปรัชญานั้นก็คือการแยกจาก, จักรยาน- และการสัญจรไปมา, ซึ่งมีรายละเอียดอย่างเคร่งครัดในการวางแผนดั้งเดิมของ Bijlmermeer.

ผลลัพธ์

บน 25 พฤศจิกายน 1968 ผู้อาศัยคนแรกของ Bijlmermeer ย้ายเข้าไปอยู่ในแฟลต Hoogoord.

Bijlmermeer กลายเป็นที่รู้จักในระดับประเทศจากปัญหาสังคม. หลักการเชิงคุณภาพบางอย่างไม่สามารถทำได้เนื่องจากการตัดทอน. เนื่องจากระดับของสิ่งอำนวยความสะดวกในละแวกนั้นต่ำกว่าความคาดหวังในขณะที่ก่อสร้างและเนื่องจากความทันสมัย, แฟลตที่กว้างขวางต้องแข่งขันกับบ้านเดี่ยวใหม่ที่อื่นในภูมิภาค, ครอบครัวชาวอัมสเตอร์ดัมที่สร้างย่านนี้อยู่ห่างๆ. คนด้อยโอกาสกลุ่มใหญ่กระจุกตัวอยู่ในอำเภอแทน, ซึ่งส่งผลให้เกิดย่านที่มีที่อยู่อาศัยเป็นหลัก (อันดับแรก 90% และตอนนี้ 77%) และความหลากหลายเล็กน้อย. ในจำนวนนี้มีหลายคนอพยพมาจากใน 1975 อาณานิคมของซูรินาเมกลายเป็นเอกราชและต่อมาชาวกานาและแอนทิลเลียนก็ย้ายเข้ามา.

ใน 1984 นายกเทศมนตรี Van Thijn ได้ตัดสินใจที่จะทำความสะอาดใจกลางกรุงอัมสเตอร์ดัม และไล่ล่ากลุ่มขยะขนาดใหญ่จาก Zeedijk. กลุ่มนี้ไปที่หลังคาและโรงจอดรถใน Bijlmer. ทั้งหมดนี้ส่งผลให้สถานที่บางแห่งใน Bijlmermeer ถูกรบกวนด้วยอาชญากรรม, ความเสื่อมโทรมและความรำคาญของยา. นอกจากนี้ยังมีการว่างงานที่สำคัญ.

อีกเสียงหนึ่งคือแน่นอนว่าหลายคนสนุกกับการใช้ชีวิตและทำงานใน Bijlmermeer. หม้อหลอมละลายยังนำไปสู่ความหลากหลายของผู้คนที่เปิดกว้างและเป็นมิตรซึ่งกำลังสร้างสังคมใหม่อย่างแท้จริง.

การดำเนินการปรับปรุงครั้งใหญ่เปิดตัวในปี 1990 ซึ่งตอนนี้มาไกลแล้ว. อาคารสูงส่วนใหญ่ถูกทำลายและแทนที่ด้วยบ้านขนาดเล็กกว่า, รวมถึงที่อยู่อาศัยจำนวนมากในภาคที่เจ้าของครอบครอง. อพาร์ตเมนต์ที่เหลือจะได้รับการปรับปรุงใหม่อย่างทั่วถึง. นอกจากนี้ถนนยกระดับเดิมหลายสาย ('ดริฟท์') แทนที่ด้วยถนนที่ระดับพื้นดิน, โดยการขุดคันกั้นน้ำและการรื้อสะพาน. โรงจอดรถส่วนใหญ่จากการออกแบบดั้งเดิมก็ถูกรื้อถอนเช่นกัน.

การต่ออายุควรนำไปสู่องค์ประกอบของประชากรด้านเดียวน้อยลงและสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตที่น่าอยู่มากขึ้น. นอกจากนี้ ศูนย์การค้า Amsterdamse Poort ที่มีอายุตั้งแต่ทศวรรษที่ 80 อีกด้วย. ประตูอัมสเตอร์ดัมอยู่ใน 2000 ปรับปรุงใหม่หมด. อำเภอมีใน 2006 ย้ายเข้าไปอยู่ในสำนักงานใหม่ที่ Anton de Komplein.

บทเรียน

Bijlmermeer ได้รับแรงบันดาลใจจากภาพของ เลอ คอร์บูซีเยร์ ซึ่งทำหน้าที่เช่นการอยู่อาศัย, งานและการจราจรออกจากกันให้มากที่สุด. ในทางกลับกัน คุณสามารถวางวิสัยทัศน์ของนักวางผังเมืองที่โต้เถียงเรื่องการบูรณาการฟังก์ชั่นต่างๆ เพื่อสร้างฉากท้องถนนที่มีชีวิตชีวา. จากมุมมองนี้ ย่านใกล้เคียงต้องการฟังก์ชันหลายอย่างสำหรับไดนามิก, เศรษฐกิจท้องถิ่น. จากนั้นถนนจึงมีความสำคัญโดดเด่นในฐานะบัตรโทรศัพท์สำหรับละแวกใกล้เคียงและเป็นเครือข่ายทางสังคมทั่วเมือง. ยกตัวอย่างเช่น Jane Jacobs นักวางผังเมืองผู้ล่วงลับไปแล้ว.

นักวางแผนและผู้จัดการเขตในเดน เฮลเดอร์ มาร์ติน ฟาน เดอร์ มาส ได้ทำการแปลความคิดของเจค็อบส์ที่ได้รับการดลใจสำหรับเจ้าหน้าที่เขต. เหล่านี้เป็น 10 ลดลง, ที่ใช้ได้ดีกับตะวันออกเฉียงใต้.

1. สภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้นมีอิทธิพลอย่างมากต่อวิธีที่ผู้คนในละแวกใกล้เคียงมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน. สร้างขึ้นอย่างหนาแน่น, ความสัมพันธ์ทางสังคมพัฒนาได้ดีกว่าในเขตเมืองต่างๆ มากกว่าเขตสีเขียว, ชานเมืองแบบ monofunctional.
2. เมืองหรือพื้นที่ใกล้เคียงเป็นปัญหาของความซับซ้อนที่มีการจัดระเบียบ, ซึ่งแนวทางที่อิงตามภาคส่วนหรือตัวแปรที่แยกจากกันนั้นไม่เพียงพอ.
3. เจ้าหน้าที่เขตสามารถเป็นเครื่องมือของรัฐบาลที่สำคัญสำหรับการสร้างและบำรุงรักษาการทำงานที่เหมาะสมที่สุด, อำเภอต่างๆ.
4. การทำงานร่วมกันทางสังคมกำหนดความมั่นคงทางสังคม. การก่อสร้างและการบำรุงรักษาไม่สามารถจัดตั้งได้.
5. พื้นที่ใกล้เคียงต้องปรับตัวได้อย่างต่อเนื่องตามความปรารถนาและความต้องการของประชากรที่มีพลวัต. องค์ประกอบพิมพ์เขียว เช่น ไอคอนสถาปัตยกรรมแบบ monofunctional ขนาดใหญ่มักไม่เป็นที่พึงปรารถนา.
6. การติดต่อแบบเห็นหน้าจำนวนมากในพื้นที่สาธารณะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับย่านที่ใช้งานได้อย่างเหมาะสม. การสัญจรทางเท้าเป็นหลัก, และรถไม่กี่คัน.
7. ความเขียวขจีมากมายในละแวกนั้นดูเหมือนจะมีคุณภาพ, แต่ก็มักจะไม่. จากมุมมองทางสังคม ความเขียวขจีในเมืองเติบโตได้ดีในความขาดแคลน. มิฉะนั้นจะเสื่อมโทรมลง, สีเขียวที่ไม่เป็นอันตรายและไม่ปลอดภัย.
8. คุณไม่สามารถสร้างพื้นที่ใกล้เคียงที่ด้อยโอกาสขึ้นมาใหม่ได้โดยการรื้อถอนขนาดใหญ่, แต่ด้วยการให้และกระตุ้นกระบวนการแห่งความหวังจากล่างขึ้นบน.
9. ผู้เชี่ยวชาญมืออาชีพไม่ควรต้องการโน้มน้าวใจเพื่อนบ้าน, แต่มีบทบาทเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ชาญฉลาดสำหรับกระบวนการในละแวกใกล้เคียง, จานล่างขึ้นบน, และด้วยวัฒนธรรม.
10. ในหลาย ๆ ทาง อำเภอเมืองสามารถและควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นระบบนิเวศ: สนับสนุนตนเอง, ซับซ้อน, และสวยงามในตัวเอง

ไกลออกไป:
แหล่งรวม: วิกิพีเดีย, เทศบาลเมืองอัมสเตอร์ดัม.

ผู้เขียน: Bas Ruyssenaars

แสดงความคิดเห็น