ความตั้งใจ

แนะนำระบบประกันไมโครสหกรณ์ในประเทศเนปาล, ภายใต้ชื่อ แชร์&ดูแล, โดยมุ่งพัฒนาการเข้าถึงและคุณภาพการรักษาพยาบาล, รวมทั้งการป้องกันและฟื้นฟู. ตั้งแต่เริ่มแรก ความเป็นเจ้าของและความรับผิดชอบในท้องถิ่นสำหรับโครงการทั้งหมดอยู่ในมือของชุมชนเอง. การุณาสนับสนุนสหกรณ์หมู่บ้านทั้งในด้านการเงินและทางเทคนิคเป็นเวลาสองปี ตามด้วยการฝึกอบรมและคำแนะนำสองปีเพื่อให้มั่นใจว่าระบบการดูแลโดยรวมมีความยั่งยืน.

วิธีการ

การุณานำระบบประกันไมโครสหกรณ์นี้ไปใช้ในหมู่บ้านนำร่อง 2 แห่ง. ด้วยประสบการณ์ที่ได้รับ แบบจำลองนี้จะถูกจำลองในระดับที่ใหญ่ขึ้นในเนปาล. เพื่อให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของเธอ การุณาได้ลงทุนอย่างมากในการสร้างขีดความสามารถในช่วงสองปีแรก, โครงสร้างที่ชัดเจน, การพัฒนาความเป็นผู้นำและความสามารถในการเรียนรู้, การพึ่งพาตนเองและระบบการเงินที่โปร่งใสพร้อมความรับผิดชอบรายเดือนจากสหกรณ์ท้องถิ่น. หลังจากการเริ่มต้นที่ยากลำบากในหมู่บ้านนำร่องแห่งหนึ่งเนื่องจากความเข้าใจผิดมาโดยตลอดเกี่ยวกับการสร้างโรงพยาบาล (ดูความล้มเหลวอันยอดเยี่ยมของ Kar 2010), ไม่ได้รับจาก Share&ใส่ใจสร้างสรรค์ความคิดริเริ่มที่ยั่งยืน. ทั้งที่ความพยายาม, มีงบดุลติดลบตอนสิ้นปีที่สอง 7000 ยูโรเนื่องจากการใช้ยาสูง, การอ้างอิงในโรงพยาบาลที่ไม่จำเป็น, การจัดการที่ขาดความรับผิดชอบและภาวะผู้นำที่อ่อนแอและไม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลท้องถิ่นและเขต. คาดว่าการุณาจะปิดช่องว่างทางการเงินและแก้ไขปัญหาอื่นๆ ทั้งหมด. แน่นอนว่าผลจากการพึ่งพาอาศัยกันส่วนใหญ่เกิดจากความผิดพลาดของมือใหม่ของเราเอง. ในการทำเช่นนั้น เราไม่เห็นเจตจำนงในการพัฒนาหรือความสามารถในการเรียนรู้ของผู้นำท้องถิ่น. หลังจากการอภิปรายภายในอย่างเข้มข้น, เราตัดสินใจสนับสนุนการแชร์ของ Karuna&ที่ไม่ 2 ปีที่จะหยุดในหมู่บ้านนำร่องนี้, เพราะเราตระหนักดีว่าโอกาสของความสำเร็จอย่างยั่งยืนมีน้อยมาก.

ผลลัพธ์

การตัดสินใจอันเจ็บปวดที่จะหยุดที่หมู่บ้านนำร่องนี้ ส่งผลดีอย่างคาดไม่ถึงต่อความเป็นผู้นำและ (การเงิน) การเข้าร่วมหมู่บ้านใกล้เคียงอื่นๆ ที่การุณาได้เริ่มระบบประกันจุลภาคนี้ด้วย. มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนจากการพึ่งพา Karuna เป็นกิจกรรมเชิงรุกของผู้นำหมู่บ้านและมีโอกาสมากขึ้นในการพึ่งพาตนเองและพิสูจน์อนาคตของระบบประกันไมโครสหกรณ์.

บทเรียน

ช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ของการเป็นองค์กรพัฒนาคือต้องมีความกล้าหาญที่จะหยุดยั้งและปล่อยวางโครงการและประชาชนหากไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืน. สิ่งนี้ทำให้เกิดภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางจริยธรรมเสมอ, เพราะการหยุดในระยะสั้นเป็นภาระของกลุ่มเป้าหมาย. อย่างไรก็ตาม, การตัดสินใจที่เจ็บปวดเช่นนี้อาจส่งผลดีต่อกลุ่มคนจำนวนมากขึ้นในระยะยาวและในวงกว้าง.

ผู้เขียน: มูลนิธิการุณา

แสดงความคิดเห็น