Intencja

W latach 60-tych władze Amsterdamu wymyśliły ambitny plan stworzenia nowej dzielnicy mieszkalnej w dzielnicy Bijlmermeer, ze ścisłym rozdziałem między życiem a pracą.. Zawarto uzgodnienia jakościowe dotyczące budowy i wyposażenia z dużą ilością miejsca na zieleń i rekreację.

Podejście

W latach 70. Wydział Rozwoju Miasta Amsterdamu zbudował dziesięciopiętrowe wieżowce o charakterystycznej sześciokątnej strukturze plastra miodu i dużej ilości zieleni.. Gmina została zainspirowana ideami miasta funkcjonalnego CIAM i szwajcarskiego architekta Le Corbusier, ze ścisłym oddzieleniem życia, praca i rekreacja. Częścią tej filozofii jest również oddzielenie, rower- i ruch pieszy, który został ściśle opracowany w pierwotnym planie Bijlmermeer.

Wynik

Na 25 Listopad 1968 pierwszy mieszkaniec Bijlmermeer wprowadził się do mieszkania Hoogoord.

Bijlmermeer stał się znany w całym kraju z powodu problemów społecznych. Niektórych zasad jakościowych nie udało się osiągnąć z powodu cięć budżetowych. Ze względu na to, że poziom udogodnień w okolicy nie spełnił oczekiwań stawianych w momencie budowy oraz ze względu na nowoczesność, przestronne mieszkania musiały konkurować z nowymi domami jednorodzinnymi w innych częściach regionu, rodziny amsterdamskie, dla których zbudowano dzielnicę, trzymały się z daleka. Zamiast tego w sąsiedztwie skoncentrowały się duże grupy osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, co zaowocowało sąsiedztwem głównie z czynszem socjalnym (pierwszy 90% i teraz 77%) i mała różnorodność. Wśród tej grupy było wielu imigrantów z 1975 kolonia Surinamu usamodzielniła się, a później wkroczyli również Ghańczycy i Antylejczycy.

W 1984 Burmistrz van Thijn postanowił posprzątać centrum Amsterdamu i przegonić sporą grupę narkomanów z Zeedijk. Ta grupa udała się do zadaszonych miejsc i garaży w Bijlmer. Wszystko to spowodowało, że niektóre miejsca w Bijlmermeer były nękane przez przestępczość, degradacja i uciążliwość narkotyków. Było też znaczne bezrobocie.

Innym dźwiękiem jest oczywiście to, że wiele osób lubi mieszkać i pracować w Bijlmermeer. Tygiel doprowadził również do ogromnej różnorodności otwartych i przyjaznych ludzi, którzy dosłownie tworzą nowe społeczeństwo.

W latach 90. rozpoczęto zakrojoną na szeroką skalę renowację, która teraz przeszła długą drogę. Duża część wieżowców została zburzona i zastąpiona domami o mniejszej skali, w tym dużo mieszkań w sektorze zajmowanym przez właścicieli. Pozostałe mieszkania zostaną gruntownie wyremontowane. Ponadto wiele pierwotnie wzniesionych dróg („dryfy”) zastąpione drogami na poziomie gruntu, poprzez drążenie grobli i rozbiórkę wiaduktów. Większość garaży parkingowych z pierwotnego projektu również została wyburzona.

Odnowa powinna prowadzić do mniej jednostronnego składu populacji i przyjemniejszego środowiska życia. Również centrum handlowe Amsterdamse Poort z lat osiemdziesiątych. Brama Amsterdamska jest w 2000 całkowicie odnowiony. Dzielnica ma 2006 przeniósł się do nowego biura w Anton de Komplein.

Lekcje

Bijlmermeer jest inspirowany obrazami Le Corbusier w których funkcje takie jak życie, praca i ruch są od siebie maksymalnie odseparowane. Z drugiej strony można umieścić wizje urbanistów, którzy opowiadają się za integracją funkcji w celu stworzenia żywego pejzażu ulicznego.. Z tego punktu widzenia dzielnice potrzebują wielu funkcji do dynamicznego, lokalna ekonomia. Ulice mają wówczas ogromne znaczenie jako wizytówka sąsiedztwa i jako sieć społecznościowa w mieście. Na przykład nieżyjąca już urbanistka Jane Jacobs była tego ostatniego zdania.

Planista i kierownik dzielnicy w Den Helder Martin van der Maas dokonał natchnionego tłumaczenia pomysłów Jacobsa dla urzędników okręgowych. To są 10 zmniejszać, które mają zastosowanie na południowym wschodzie.

1. Środowisko zbudowane ma duży wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą ze sobą w interakcje. W gęsto zabudowanym, W różnych dzielnicach miasta lepiej rozwijają się więzi społeczne niż na terenach zielonych, jednofunkcyjne przedmieścia.
2. Miasto lub okolica to problem zorganizowanej złożoności, dla których podejście oparte na poszczególnych sektorach lub zmiennych nie jest wystarczające.
3. Urzędnicy wspólnotowi mogą być ważnymi instrumentami rządowymi do tworzenia i utrzymywania optymalnie funkcjonujących, różne dzielnice.
4. Spójność społeczna determinuje bezpieczeństwo społeczne. Jego budowa i utrzymanie nie mogą być zinstytucjonalizowane.
5. Okolica musi być stale dostosowywana do życzeń i zachcianek dynamicznej populacji. Elementy projektowe, takie jak duże, jednofunkcyjne ikony architektoniczne, są zatem zwykle niepożądane.
6. Dla optymalnie funkcjonującego sąsiedztwa potrzeba wielu kontaktów twarzą w twarz w przestrzeni publicznej. Głównie ruch pieszy, i kilka samochodów.
7. Dużo zieleni w okolicy to jakość, ale zwykle tak nie jest. Zieleń miejska rozwija się społecznie z niedoborem. W przeciwnym razie degeneruje się w spustoszenie, nieszkodliwy i niebezpieczny zielony.
8. Nie da się zregenerować pokrzywdzonych dzielnic, burząc je na dużą skalę, ale dając i stymulując pełne nadziei procesy szansę od dołu.
9. Profesjonalni eksperci nie powinni chcieć naginać sąsiedztwa do swojej woli, ale brać większą rolę jako inteligentny katalizator procesów sąsiedzkich, danie oddolne, i z kulturą.
10. Dzielnica miejska może i powinna być pod wieloma względami traktowana jako ekosystem: samonośny, złożony, i piękna sama w sobie

małżeństwo zostało skonsumowane, a 39-letnia Carla Bruni przechodzi przez życie jako żona 50-letniego prezydenta Francji:
źródła m.in.: Wikipedia, Gmina Amsterdam.

Autor: Bas Ruyssenaars

ZOSTAW KOMENTARZE