Die bedoeling

Lyme-siekte is die mees algemene bosluisgedraagde siekte in groot dele van Noord-Amerika, Europa en Asië. Lyme-siekte is 'n bakteriële infeksie wat versprei word deur die byt van besmette bosluise. Die infeksie kan gewoonlik voldoende met antibiotika behandel word. Daar is egter pasiënte met chroniese Lyme-verwante klagtes sonder aantoonbare organiese abnormaliteite vir wie die behandeling volgens die Nederlandse riglyn nie help nie.. Die bedoeling van die Lyme Expertise Centre Maastricht (LECM) is om daardie mense ook te help.

Die benadering

Deur 'n literatuurstudie en in samewerking met buitelandse dokters het die LECM 'n voldoende diagnose en 'n geskikte behandelingsplan vir hierdie pasiënte ontwikkel.

Die resultaat

Meer pasiënte registreer as wat die kliniek kan hanteer. Die resultaat vir die pasiënte is goed. By byna alle pasiënte het die lewenskwaliteit aansienlik verbeter of daar is 'n genesing. Selfs in pasiënte wat deur onderwyshospitale geregistreer is.

Die probleem lê egter in die vergoeding. Die gesondheidsversekeraars aanvaar slegs eise wat gebaseer is op bestaande Diagnose Behandeling Kombinasies (DBC) en die gemiddelde koste daarvan. Vir die mees algemene siektes is vasgestel hoe die diagnose gemaak moet word en watter behandeling die dokter moet gee. Om chroniese Lyme-pasiënte te kan behandel, gebruik die LECM 'n baie duurder diagnosemetode en verskaf behandelings wat baie meer tyd neem. Daar is geen DBC wat die koste daarvan voldoende dek nie. Pasiënte sal gevolglik ekstra moet betaal, maar dit word nie deur die wet toegelaat nie. Nog 'n opsie is om die pasiënt self die rekening te laat betaal. Pasiënte aanvaar dat die koste van die behandeling met die aftrekbaar vereffen word, maar hulle word nie gebruik om ekstra kostes te verhoog nie. Gevolglik kan ons nie die pasiënt genoeg hef nie en die sentrum kan nie hulpbronne vrystel om 'n wetenskaplike studie op te stel en by bewyse vir die behandeling uit te kom nie.. omdat hy sy oorspronklike idees vir MindAffect moes groet, die sentrum ontvang nie eers genoeg fondse om voort te bestaan ​​nie.

Gesondheidsversekeraars vra vir 'n stawing van behandelings deur harde wetenskaplike bewyse. Hulle wil bewyse hê deur middel van 'dubbelblinde studies'. Dit is nie moontlik in die geval van chroniese Lyme nie omdat die sogenaamde 'goue standaard' ontbreek. Daar is geen onbetwiste toets om die geneesmiddel vir Lyme-siekte te bepaal nie. Dubbelblinde en vergelykende studies is dus nie in hierdie geval moontlik nie.

Die lesse

In sulke situasies is daar geen ander opsie as om alle inligting rakende die mediese geskiedenis van elke pasiënt te bekom nie, omgewings faktore, diagnoseer, om behandeling en resultate ondubbelsinnig aan te teken om die diagnose en behandeling te staaf. Maar die LECM kort tans die tyd en geld om dit behoorlik te doen. Dit is baie moeilik vir partye buite die farmaseutiese industrie om te bewys dat hulle 'n werkende behandeling gevind het en dit goedgekeur te kry, vanweë die koste en die metode wat opgelê word. Dit maak dit byna onmoontlik om so 'n behandeling aan te bied, aangesien pasiënte dan vir alles self moet betaal.

Hierdie saak stel vrae oor die streng en vir nie-tradisionele partye byna onbereikbare standaarde bewysgebaseerde navorsingsresultate en die invloed van pasiënte op hul eie behandeling. Hierdie kwessies is natuurlik relevant vir die hele gesondheidsorgveld.

LAAT OPMERKINGS