Die bedoeling

Versoeke om hulp van burgers wat nie van die korrekte inligting voorsien word nie, toepaslik hanteer word, het die risiko om te ontspoor en uiteindelik baie tyd, om energie en geld te kos. Aankope en organisering van sorg sal dan meer druk op die begroting plaas. Om nie eers te praat van die moontlike ernstige persoonlike gevolge hiervan nie (en gepaardgaande maatskaplike koste). Per 1 Januarie 2015 dit is nie meer die provinsie nie maar die munisipaliteit wat vir jeugsorg sorg, kinderbeskermingsmaatreëls en jeugdige proeftydperk. Hierdie oordrag (met al die veranderinge) kom egter met aansienlike begrotingsbesnoeiings (op jeugsorg alleen 450 miljoen, uit 'n totaal van 3 miljard). Munisipaliteite moet dus meer doen met minder geld.

Die benadering

Om op die gebied van die jeug te wees, sorg, om burgers op 'n pasgemaakte en kostedoeltreffende manier vir werk en inkomste te kan bedien, is toegang tot die regte inligting plus samewerking tussen munisipaliteite en kettingpartye (jeugsorg instellings, gesondheidsorgverskaffers, UWV, SVB, WSW maatskappye, herintegrasiemaatskappye en behuisingsverenigings) noodsaaklik.

Die resultaat

Blog Stijn Horck, in haar verslag (Junie 2014) sluit die Oorgangskomitee vir Jeugstelseloorsig af, dat munisipaliteite nog aan die begin is om hul inligtingsvoorsiening oor hierdie onderwerp te organiseer. Daarbenewens is daar tans geen effektief meetbare stel minimum vereistes vir hierdie sorg nie, wat burgers moet verwag. Groot effektiewe verskille tussen munisipaliteite met verskillende begrotings en kundigheid skuil. Dit beteken dat die kwaliteit van die sorg wat ontvang moet word afhanklik kan word van die plek waar 'n persoon woon.

Die lesse

Dit is merkwaardig dat dit lyk of munisipaliteite die wiel telkens weer uitvind, vir homself, wil uitvind. 1 Januarie 2015 vinnig nader, maar die nodige vordering om die sperdatum te haal, ontbreek steeds. Gesondheidsorgverskaffers is baie bekommerd: Die aantal aankoopkontrakte wat tussen munisipaliteite en gesondheidsorgverskaffers gesluit is, is nog nie in verhouding tot die (gebaseer op ervaringsyfers) sorg verskaf moet word. Dit kan nie die burgers se selfstandigheid bevoordeel nie en ook nie die regering se doelwit om besteding te besnoei nie. Dit is dus belangrik dat direkteure en inligtingsbestuurders die uitdaging saam aanpak.

Skrywer: Maurice Nijssen, PNA Groep

LAAT OPMERKINGS