die mislukking

Begin met 'n studie in veertien samewerkende top kliniese hospitale en staan ​​met leë hande na 'n lang voorlopige fase, selfs voordat die eerste pasiënt binnegekom het: wat veilig 'n mislukking genoem kan word.

Haar studie oor die tydsgebruik van dokters en verpleegkundiges om die sorgaanvraag van pasiënte te bepaal, het op 'n fiasko geëindig. Al is 'n bestaande konsortium genader, elke hospitaal het personeelondersteuning gereël en was daar toewyding van die bestuur. Buiten die AMC is daar uiteindelik net een hospitaal begin, maar selfs daardie projek het geswig voor toenemende motiveringsprobleme onder dokters en verpleegsters.

Die lesse

Benewens frustrasie het die studieplan egter 'n drietal leerpunte opgelewer. Enigeen wat navorsing doen oor die tydgebruik van werknemers in krisistye, wek die vermoede van die voorbereiding van 'n besnoeiingsplan en kan dus op weerstand reken. Daarbenewens, hoewel die vraag wat ondersoek is, van belang was vir middelbestuur, maar nie vir departementele bestuurders nie. Die bereidwilligheid om (baie) skaars tyd en energie was dus minimaal. Aan, dalk 'n oop deur, maar steeds 'n slaggat: potensiële deelnemende sentrums moet van die begin af by die projekaansoek betrek word en bindende verbintenisse aangaan. Ook op die werksvlak waar die studie sal plaasvind.

Die skrywer: Catherine van Oostveen, verpleegkundige en verpleegkundige by die AMC Amsterdam

LAAT OPMERKINGS