Intencja

Czterdzieści do sześćdziesięciu procent osób skierowało się do przychodni szpitalnej, wydaje się być somatycznie niewyjaśnionymi dolegliwościami fizycznymi (w skrócie SOLK) mieć. Osoby te nie znajdują odpowiedniego leczenia w szpitalu i wśród ekspertów panuje powszechna zgoda co do tego, że osoby te powinny być kierowane w praktyce ogólnej. Należy zwrócić uwagę na zbadanie zarówno fizycznych, jak i psychospołecznych aspektów skargi, aby następnie opracować skrojoną na miarę propozycję leczenia. Problem polega jednak na tym, że takie podejście zajmuje więcej czasu niż wielu lekarzy rodzinnych, z ich dziesięciominutowymi konsultacjami.

Podejście

W regionie Sittard szukaliśmy rozwiązania w pielęgniarce praktyk GGZ. Asystenci praktyki to przeszkoleni w zakresie HBO pracownicy służby zdrowia, którzy:, pod nadzorem lekarza rodzinnego, być w stanie przeprowadzić diagnostykę w sposób ustrukturyzowany, a czasem także zaproponować leczenie. W regionie zastosowano już podejście strukturalne; Model Dialogu. Niniejszym zostały, wspólnie z pacjentem iz perspektywy biopsychospołecznej, mapowali problemy i przyglądali się, co sam pacjent może wnieść do rozwiązania i gdzie potrzebna jest pomoc. Powołano zespół ekspertów składający się z lekarzy ogólnych i pielęgniarek praktykujących, aby ukształtować regionalną trajektorię opieki. To składało się z) wykrycie MUS przez lekarza pierwszego kontaktu i b) eksploracja przez pielęgniarkę z praktyki. Jeśli sytuacja nie jest jeszcze jasna, wówczas pacjent mógł udać się zarówno do internisty, jak i psychologa na jednorazową konsultację, kto wtedy przyszedłby razem na radę?.

Wynik

A potem poszło nie tak: do pielęgniarki nie przyszli pacjenci, w wyniku czego reszta trajektorii nie oderwała się od ziemi. Lekarzom rodzinnym trudno było powiedzieć swoim pacjentom, że nie potrafią właściwie wyjaśnić swoich skarg i że najlepiej jest umówić się na wizytę z pielęgniarką w przychodni w celu dalszego zbadania skarg..

Lekcje

To bardzo dobry przykład złożonego procesu, z którego możesz się uczyć dopiero później. Najwyraźniej istnieje duża różnica między tym, czego lekarze ogólni sądzą, że muszą wcześniej wykonywać swoją pracę, a tym, jak będą postępować później..

Zadaniem lekarza pierwszego kontaktu w łańcuchu opieki zdrowotnej jest diagnozowanie pacjentów i ocena powagi ich dolegliwości. Przekazywanie bez diagnozy może być zatem łatwiejsze dla lekarza rodzinnego do kogoś znajdującego się wyżej w łańcuchu, jak specjaliści. To się zawsze dzieje każdego dnia. Przekazuj pacjentów bez diagnozy i jasno określonego zadania do kogoś znajdującego się niżej w łańcuchu (Pracownik służby zdrowia przeszkolony w zakresie HBO) nie mieści się w tej strukturze i dlatego jest znacznie trudniejszy do wykonania.

ZOSTAW KOMENTARZE