De bedoeling

De ynnovaasjesyklus is nea ôfsletten, merkt Monique Vahedi Nikbakht – Van de Sande op, ûndersiker by it Kennissintrum foar Soarchynnovaasje oan de Hogeschool Rotterdam. Dat is de wichtichste reden foar it gebrek oan súkses yn in programma fan it Erasmus MC-Daniel den Hoed Onkologysk Sintrum..

De oanpak en it resultaat

It programma wie rjochte op it ferbetterjen fan de kontinuïteit en kwaliteit fan soarch foar ambulante pasjinten mei in acute palliative strieling yndikaasje. Sûnt dizze pasjinten net mear – as foarhinne – waarden twa wiken opnaam, dat frege in radikaal oare logistyk en organisaasje fan soarch en begelieding. Twa ûndersikers en in multydissiplinêr team wiene ferantwurdlik foar de ûntwikkeling, útfiering en evaluaasje fan it programma. It nije programma is ûntwikkele neffens de prinsipes fan partisipearjend aksjeûndersyk, dêr't ûndersikers en sûnenssoarch professionals nau gearwurkje. Mar mar tsien prosint fan de pasjinten kaam yn it nije programma telâne. It die bliken dat it net slagge om genôch stipe te kreëarjen ûnder alle relevante ôfdielingen; se hiene oare prioriteiten en wraksele mei personiel feroarings. Der waard ek in soad wurk dien troch ien fakman. Dit koe de sirkel fan ynnovaasje, ynfloed evaluaasje en ferbettering binne net sluten.

De lessen

Vahedi Nikbakht konkludearret dat foar in suksesfolle ynnovaasje alle relevante spilers moatte wurde belutsen, in partisipative oanpak kin ferbetterje belutsenens en – belangryk – de inisjatyfnimmers moatte de draachflak fan it management befeiligje.

KOMMENTAREN LJOCHT