شکست

مداخله ای طراحی کنید و به تدریج باید نتیجه بگیرید که بیماران حاضر نمی شوند. این اتفاق برای محقق آنمرل بیرتوایزن از بخش روانشناسی پزشکی افتاد & روان درمانی در اراسموس ام سی روتردام. او تأثیر یک مداخله را برای بیماران مبتلا به هپاتیت C مطالعه کرد. در هفت جلسه گروهی آنها یاد می گیرند که با بیماری خود کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
یک مطالعه چند مرکزی اثربخشی و مقرون به صرفه بودن را در 300 بیمار بررسی می کند, که برای شانزده بیمارستان مراجعه شد. بالاخره انجام داد 37 بیماران در شش بیمارستان به همراه, تنها سه نفر از آنها آموزش را به پایان رساندند. اگرچه بیماران و مربیان از آموزش راضی بودند و هزینه آن کم بود, این مطالعه را فقط می‌توان ناامیدکننده نامید.

درس ها

جابجایی مربیان در بیمارستان ها زیاد بود و هپاتیت C مهم ترین مشکل همه شرکت کنندگان نبود; یک مداخله سنگین تر یا متفاوت ممکن است مناسب تر باشد. شکایات جسمی بیمار نیز باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد; تلاش یک بیمار خسته برای رفتن به تمرین هفت بار دست کم گرفته شد. علاوه بر این، ترویج پایبندی به درمان باید وظیفه مربی باشد. Beerthuizen همچنین امکان سنجی تحقیقات علمی که به طور همزمان در مراکز مختلف آغاز می شود را زیر سوال می برد. یعنی (بر)انرژی برابر برای اجرای تحقیق در مکان های مختلف. شروع تحقیقات در یک مرکز گزینه بهتری به نظر می رسد. در نهایت باید از رقابت مطالعات علمی مختلف برای بیماران مشابه جلوگیری کرد.

نظرات را ترک کنید