Πρόθεση

Σε 2012 Ξεκίνησα μια διδακτορική έρευνα με τίτλο: Θεραπεία συμπληρώματος διατροφής με νικοτιναμίδη σε παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή / Διαταραχή Υπερκινητικότητας. Ο στόχος της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί εάν η θεραπεία με νικοτιναμίδη (μέρος της βιταμίνης Β12) έχει θεραπευτική επίδραση σε παιδιά με ΔΕΠΥ. Εάν αποδειχθεί ότι μια θεραπεία με ένα τέτοιο συμπλήρωμα διατροφής λειτουργεί στη μείωση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ, τότε αυτό θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες πολλών οικογενειών με παιδιά με ΔΕΠΥ. Αυτό το συμπλήρωμα διατροφής θεωρήθηκε ως πιθανή εναλλακτική λύση για τη θεραπεία της ΔΕΠΥ με φαρμακευτική αγωγή, όπως η μεθυλφαινιδάτη. Το μειονέκτημα της τυπικής φαρμακευτικής αγωγής είναι ότι δεν λειτουργεί σε όλα τα παιδιά με ΔΕΠΥ και μπορεί επίσης να εμφανιστούν αρνητικές παρενέργειες. Ως εκ τούτου, η πρόθεση αυτής της διδακτορικής έρευνας ήταν να βρει μια επιστημονική βάση για μια νέα θεραπεία για τη ΔΕΠΥ με βάση ένα συμπλήρωμα διατροφής..

Πλησιάζω

Το πρωτόκολλο της μελέτης έχει εκπονηθεί με βάση μια εξήγηση των θεωρητικών θεμελίων για την αποτελεσματικότητα της νικοτιναμίδης σε παιδιά με ΔΕΠΥ. Αυτή η θεωρία βασίζεται στην ιδέα ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν έλλειψη στο αμινοξύ (τρυπτοφάνη) στο αίμα παιδιών με ΔΕΠΥ. Υπήρχαν ακόμη πολύ λίγα επιστημονικά στοιχεία για αυτήν την ανεπάρκεια τρυπτοφάνης, Έτσι αποφασίστηκε πρώτα να διερευνηθεί εάν τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν στην πραγματικότητα ανεπάρκεια τρυπτοφάνης πιο συχνά από τα παιδιά χωρίς ΔΕΠΥ. Ως εκ τούτου, το επίκεντρο της διδακτορικής έρευνας μετατοπίστηκε στη διερεύνηση των αμινοξέων σε μια μεγάλη ομάδα παιδιών με ΔΕΠΥ (n=83) και παιδιά χωρίς ΔΕΠΥ (n=72).

Αποτέλεσμα

Σε αντίθεση με τις προσδοκίες, τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν βρέθηκαν να έχουν αυξημένο κίνδυνο ανεπάρκειας τρυπτοφάνης. Με άλλα λόγια: η αιτιολόγηση για θεραπεία παιδιών με ΔΕΠΥ με νικοτιναμίδη έχει λήξει. Αυτό έθεσε επίσης σε κίνδυνο μια δημοσίευση.

Ελαττώνω

Ήταν ένα ατυχές εύρημα ότι τα αποτελέσματα της μελέτης για τα αμινοξέα σε παιδιά με ΔΕΠΥ ήταν μόνο μηδενικά ευρήματα. Διαπιστώσαμε ότι πολλά επιστημονικά περιοδικά δεν είναι πρόθυμα για μηδενικά ευρήματα και συχνά απέρριπταν το άρθρο χωρίς καμία κριτική. Επειδή θέλαμε να εμποδίσουμε άλλους επιστήμονες να επαναλάβουν την ίδια έρευνα, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να έχουμε μια δημοσίευση. Μετά από αρκετές απορρίψεις, το άρθρο ωστόσο δημοσιεύτηκε από το Plos One. Αυτό είναι ένα περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης, έτσι μπορεί να έχουν λιγότερο φόβο για λιγότερες αναφορές από μια εργασία με μηδενικά ευρήματα. Μάθαμε από αυτό ότι η επιμονή κερδίζει και ότι αυτή η επιπλέον προσπάθεια είναι επομένως μεγάλης σημασίας. Θα ήθελα να το μεταδώσω και σε άλλους επιστήμονες. Είναι σημαντικό να σπάσει η τρέχουσα κουλτούρα δημοσίευσης και να συνειδητοποιήσει η επιστήμη ότι ακόμη και μηδενικά ευρήματα πρέπει να κοινοποιούνται και να δημοσιεύονται και ότι αυτά τα ευρήματα είναι εξίσου πολύτιμα και ουσιαστικά με τα θετικά αποτελέσματα.

Ονομα: Carlijn Bergwerff
Οργάνωση: Vrije Universiteit Amsterdam