Die bedoeling

Die doel was om die verspreiding van sonkragstelsels in Uganda te versnel deur vennootskappe te smee tussen die sonkragmaatskappye op nasionale vlak en die beste mikrofinansiers in die land.

Die benadering

Ek het met alle ernstige sonkragverspreiders in gesprek gegaan om hulle hul eie vennootskapsprojek met 'n mikrofinansierder te laat aangaan wat op landelike markontwikkeling gemik is.. Die benadering is verdeel in 3 fase: (1) bewys van die sakemodel in die veld, (2) opskaling, aan (3) replikasie.

Op die ou end is daar sulkes 6 vennootskappe begin. Nadat ons die projekte begin het, was ons rol gefokus op monitering en afrigting.

Die resultaat

Die vennootskappe met die drie beste mikrofinansiers het skaars resultate opgelewer. Die bestuur was baie entoesiasties en dit het ook uitgestraal in die geselekteerde beste veldkantore. Die betrokke maatskappye het egter nie veel self gedoen nie, omdat hulle glo aangeneem het dat daardie MFI's hul produkte sou verkoop. Die leningsbeamptes in die beste bedrywe het egter glad nie in groei of nuwe produkte belang gestel nie. Hulle het immers reeds goed gevaar. Dan kan die regisseur nog so toegewyd wees, maar byna niks gebeur in die veld nie.

Aan die ander kant was daar baie sukses met die maatskappye wat direk met swakker finansiers gewerk het, soos formele en informele spaargroepe, SACCO's, groepe melkboere, selfs groepe wat hulself vrywillig georganiseer het en vrywillig geld ingesamel het. Dit het veral goed gegaan toe die verteenwoordiger van die sonkragmaatskappye in die veld direk met die leningsbeamptes of veldkoördineerders van daardie besparing gewerk het- en kredietgroepe. Vir hulle het dit 'n soort gesamentlike groepverkoping geword.

Die lesse

1. 'n Suksesvolle samewerking met mikrofinansiers in die verspreiding van sonkragstelsels, eintlik net afgehang het van 'n entoesiastiese en ernstige samewerking tussen die verteenwoordiger van die sonkragmaatskappy in die veld en diegene wat met die eindgebruikers skakel oor finansiering.
2. Die sterkte van die mikrokredietorganisasie self was irrelevant. Daar was egter 'n groter kans op mislukking met 'n sterker MFI-vennoot, omdat daar meer gefokus was op die politieke belangrikheid van sonenergie en minder op die verbinding in die veld.

Verder:
Die dame aan die linkerkant op die foto, Christine, is 'n baie goeie klein sonkrag handelaar in Makasa. Sy het daarin geslaag om 'n goeie vennootskap met die markleier UML te ontwikkel deur direk met die leningsbeamptes saam te werk. Die bestuurder van die klein takkantoor het toe die lenings onder die opskrif geregistreer “huisverbeteringslenings”. Terselfdertyd het die pogings van UML se hoofkantoor om met sonkraglenings in hul beste bedryf te begin werk, glad nie van die grond af gekom nie.. Dit het dus 'n paar honderd km ver gewerk, sonder dat die hoofkantoor dit eers agterkom, en danksy Christine se goeie werk.

Skrywer: Frank van der Vleuten

LAAT OPMERKINGS