ความล้มเหลว

ผู้ที่ต้องการเริ่มการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมเกี่ยวกับผลกระทบของการแทรกแซงวิถีชีวิตที่ซับซ้อน, ต้องทำก่อนงานเยอะ. แม้ว่าการตั้งค่าจะดูค่อนข้างง่าย. คำถามคือการออกแบบการวิจัยแบบคลาสสิกนั้นเหมาะสมสำหรับการประเมินแนวทางการใช้ชีวิตหรือไม่. นักวิจัย AMC Eva Laan ได้ข้อสรุปนี้หลังจากที่เธอทำการศึกษาในหมู่พนักงาน. การศึกษาที่ไม่ถึงจำนวนผู้เข้าร่วมที่ตั้งใจไว้ จึงไม่เป็นไปตามวัตถุประสงค์เบื้องต้น. สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการวัดผลของการแทรกแซงส่งเสริมสุขภาพต่อพฤติกรรมการใช้ชีวิต, หกเดือนหลังจากเข้าร่วมการแทรกแซง. นายจ้างจ่ายให้. ท้ายที่สุดพวกเขามีความสนใจในพนักงานที่ตระหนักถึงไลฟ์สไตล์และต้องการปรับปรุง.

ภาวะเศรษฐกิจที่ไม่เอื้ออำนวยได้ยกระดับให้บริษัทต่างๆ ใช้การแทรกแซงสำหรับพนักงานของตน, คิดถึงถนน. นอกจากนี้ ปรากฏว่าสำหรับบริษัท ปัจจัยที่ใช้งานได้จริงมีความสำคัญมากกว่าการออกแบบการวิจัยที่ดี. และนั่นก็ส่งผลเสียต่อการประเมินผลกระทบ. แต่พนักงานก็ไม่ค่อยสนใจ. พวกเขาไม่ได้ไปรอบ ๆ กับมัน, มีปัญหาเรื่องงานหรือเจออุปสรรคทางเทคนิค, ชอบล็อกอินไม่ได้.

บทเรียน

ลานยังวางมือของเขาไว้ในอ้อมอกของตัวเองและเห็นว่าการศึกษาขนาดใหญ่เช่นนี้จำเป็นต้องมีการสอบสวนเบื้องต้นอย่างละเอียด. ตัวอย่างเช่น การศึกษาความเป็นไปได้ในกลุ่มวิจัยขนาดเล็ก. นอกจากนี้ การพัฒนาทีละขั้นและการประเมินการแทรกแซงจะช่วยเพิ่มโอกาสในการศึกษาขนาดใหญ่เช่นนี้ได้สำเร็จ.

แสดงความคิดเห็น