η αποτυχία

Ξεκινώντας με μια μελέτη σε δεκατέσσερα συνεργαζόμενα κορυφαία κλινικά νοσοκομεία και στέκομαι με άδεια χέρια μετά από μια μακρά προκαταρκτική φάση, πριν ακόμη εισέλθει ο πρώτος ασθενής: που μπορεί ασφαλώς να ονομαστεί αποτυχία.

Η μελέτη της σχετικά με τον χρόνο που αφιέρωσαν οι γιατροί και οι νοσηλευτές στον καθορισμό των αναγκών περίθαλψης των ασθενών κατέληξε σε φιάσκο. Παρόλο που προσεγγίστηκε υπάρχουσα κοινοπραξία, κάθε νοσοκομείο είχε κανονίσει υποστήριξη προσωπικού και υπήρχε δέσμευση από τη διοίκηση. Εκτός από το AMC, μόνο ένα νοσοκομείο ξεκίνησε τελικά, αλλά ακόμη και αυτό το έργο υπέκυψε σε αυξανόμενα προβλήματα κινήτρων μεταξύ γιατρών και νοσηλευτών.

Τα μαθήματα

Εκτός από την απογοήτευση, ωστόσο, το σχέδιο μελέτης έχει αποφέρει μια τριάδα μαθησιακών σημείων. Όποιος κάνει έρευνα για τη χρήση του χρόνου των εργαζομένων σε περιόδους κρίσης, εγείρει την υποψία προετοιμασίας ενός σχεδίου λιτότητας και ως εκ τούτου μπορεί να υπολογίζει στην αντίσταση. Επιπλέον, αν και το ερώτημα που εξετάστηκε ήταν ενδιαφέρον για τη μεσαία διοίκηση, αλλά όχι για τους διευθυντές τμημάτων. Η προθυμία να (πολύ) Ο περιορισμένος χρόνος και ενέργεια ήταν επομένως ελάχιστη. Σε, ίσως μια ανοιχτή πόρτα, αλλά ακόμα μια παγίδα: Τα πιθανά συμμετέχοντα κέντρα πρέπει να συμμετέχουν στην εφαρμογή του έργου από την αρχή και να αναλαμβάνουν δεσμευτικές δεσμεύσεις. Επίσης σε επίπεδο εργασίας όπου θα γίνει η μελέτη.

Από συγγραφέα: Catherine van Oostveen, επιστήμονας νοσηλευτής και νοσοκόμα στο AMC Amsterdam

ΑΦΗΣΤΕ ΣΧΟΛΙΑ