Avsikten

Veertig tot zestig procent van de mensen die worden verwezen naar de polikliniek van een ziekenhuis, blijkt somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten (afgekort SOLK) te hebben. Deze mensen vinden in het ziekenhuis geen passende behandeling en er is brede consensus onder experts dat deze mensen bij voorkeur begeleid zouden moeten worden in de huisartsenpraktijk. Daar zou aandacht moeten zijn voor het exploreren van zowel de lichamelijke als de psychosociale aspecten van de klacht, om vervolgens tot een behandelvoorstel op maat te komen. Het probleem is echter dat deze aanpak meer tijd vraagt dan veel huisartsen beschikbaar hebben, met hun consulten van tien minuten.

Tillvägagångssättet

In de regio Sittard zochten we de oplossing in de praktijkondersteuner GGZ. Praktikassistenter är HBO-utbildad vårdpersonal som, under överinseende av allmänläkaren, kunna utföra diagnostik på ett strukturerat sätt och ibland även erbjuda behandling. Ett strukturerat tillvägagångssätt har redan använts i regionen; dialogmodellen. Härmed var, tillsammans med patienten och ur ett biopsykosocialt perspektiv, kartlade problem och tittade på vad patienten själv kunde bidra med till lösningen och var hjälp behövdes. Ett expertteam av allmänläkare och praktiksjuksköterskor bildades för att forma en regional vårdbana. Det bestod av en) upptäckt av MUS av allmänläkare och b) utforskning av praktiserande sjuksköterska. Om situationen inte är klar än, sedan kunde patienten gå till både internläkaren och psykologen för en engångskonsultation, die dan samen tot een advies zouden komen.

Resultatet

En toen ging het mis: er kwamen geen patiënten bij de praktijkondersteuner, waardoor de rest van het traject niet van de grond kwam. Huisartsen vonden het moeilijk om tegen hun patiënten te zeggen dat ze hun klachten niet goed konden verklaren en dat ze voor verdere exploratie van de klachten het best een afspraak konden maken bij de praktijkondersteuner.

Lektionerna

Dit is een heel goed voorbeeld van een complex proces, waar je misschien alleen achteraf van kunt leren. Blijkbaar is er een groot verschil tussen wat de huisartsen vooraf nodig denken te hebben om hun werk uit te voeren en hoe ze achteraf zullen handelen.

De huisarts heeft als taak in de zorgketen patiënten te diagnosticeren en de ernst van hun klachten te beoordelen. Vidarebefordran utan diagnos kan därför vara lättare för en husläkare till någon högre i kedjan, som specialister. Detta händer alltid varje dag. Vidarebefordra patienter utan diagnos och en tydlig uppgift till någon lägre i kedjan (HBO-utbildad vårdpersonal) passar inte in i denna struktur och är därför mycket svårare att implementera.

Lämna KOMMENTARER