قصد

در نیمه اول قرن نوزدهم، لاستیک ماده ای دشوار برای استفاده بود. وقتی گرم بود خیلی نرم می شد و وقتی سرد بود سفت می شد…

چارلز گودیر, که عمدتاً کفش های لاستیکی می ساخت, سالها آزمایش کرد تا بتواند مواد را بهتر پردازش کند.

رویکرد

او بدهکار شد و به خاطر آن به زندان افتاد. حتی در آنجا از همسرش یک تکه لاستیک خواست, وردنه و مواد شیمیایی همراه داشته باشید. او حتی پس از بازداشت به آزمایش ادامه داد. Goodyear نتوانست مواد را بهبود بخشد.

تا اینکه یک روز او 1838, بر 8 سالها آزمایش, گوگرد با لاستیک مخلوط شد و به طور تصادفی کمی روی اجاق گاز داغ ریخت.

نتیجه

و سپس این اتفاق افتاد; مواد جامد شد اما همچنان انعطاف پذیر باقی ماند. به اصطلاح ولکانیزاسیون صمغ های زیادی ایجاد کرد, محصول پایدارتر و کارآمدتر.

با این حال، فرآیند ولکانیزاسیون او توسط مخترع بریتانیایی توماس هنکوک زمانی که نمونه‌هایی را که گودیر به انگلستان آورده بود در اختیار گرفت.. هنکاک سخاوتمندانه خدمت کرد 8 درخواست های ثبت اختراع چند هفته زودتر از Goodyear. این برنامه بعداً توسط Goodyear مورد مناقشه قرار گرفت.

درس ها

15 ژوئن 1844 چارلز گودیر هنوز برای اختراع خود حق اختراع دریافت کرد. بی پول مرد. اما حق امتیاز بعداً باعث ثروتمند شدن خانواده او شد.

در قرن نوزدهم، ثبت اختراع قبل از اینکه به بیرون درز کند و دیگران به آن دست یابند، کار بسیار سختی بود.. در عصر شبکه های مجازی کنونی، این امر فقط دشوارتر شده است. اختراعات جدیدی که زود به بیرون درز می کنند با سرعت برق بین علاقه مندان به اشتراک گذاشته می شود, کپی شده و برای توسعه بیشتر استفاده می شود.

به علاوه:
پس از مرگ او، کارخانه تایر گودیر تأسیس شد, که می توان آن را ادای احترام به شخص او دانست.

امروزه گودیر بزرگترین لاستیک است- و تولید کننده لاستیک در جهان. این شرکت آمریکایی لاستیک خودرو تولید می کند, هواپیما و ماشین آلات سنگین. آنها همچنین لاستیک برای شلنگ های آتش نشانی تولید می کنند, زیره کفش و قطعات پرینتر برقی.

«کوپرنیکوس دنیا را به چرخش درآورد. گودیر آن را قابل رانندگی کرد.»

منابع: رمان قایق تندرو جو (2005) از تامی ویرینگا, لحظات درخشان, سورندرا ورما.

نویسنده: موریل دی بونت

نظرات را ترک کنید