Bas Ruyssenaars niedawno prowadził warsztaty dla doktorantów prawa na Uniwersytecie w Leiden. Program składał się z krótkiego wykładu, którego celem było zachęcenie studentów do refleksji nad porażkami we własnych badaniach. Następnie polecono doktorantom, aby w grupach opracowali jedno doświadczenie edukacyjne i zaprezentowali je pozostałym grupom.
Ważne lekcje, które zostały omówione podczas części prezentacyjnej, byli:
„Przyznaj się, jeśli czegoś nie wiesz, czy to zależy od twojego przełożonego, czy od twoich kolegów
„Zabierz ze sobą wskazówki i sugestie przełożonego, ale też trzymaj się tego, co uważasz za słuszne”
‘Klop tijdig aan bij je promotor als je vastloopt’
‘Verdrink niet in een overvloed aan informatie die je tot je neemt tijdens het verdiepen in je onderwerp’
‘Laat je niet te veel leiden door afwijzingen’
‘Breng de factoren die je resultaten kunnen beïnvloeden in kaart’
‘Leer dingen loslaten die je op het moment niet kunt oplossen’
De workshop wordt afgesloten met een vraag van één van de deelnemers over de definitie van succes als tegenpool van een mislukking. Dit bracht een discussie opgang over de vraag of er überhaupt een eenduidige definitie is van succes. Er werd geconcludeerd dat successen niet alleen de gewenste eindstadia zijn, maar ook uit kleinere tussenstappen kunnen bestaan. W skrócie, iets is een succes als je het zelf bestempelt als een succes.