De mislukking

Een meer dan teleurstellend resultaat, noemt Ab van de Wakker de inspanning van de Brabantse Academische Werkplaats Diversiteit in het Jeugdbeleid om een diversiteitspanel in te stellen; een (internet)panel met vertegenwoordigers van migrantengroepen die aan de hand van online-vragen advies kunnen geven over de wijze waarop dienst- en zorgverlening aan migranten en hun kinderen
het beste kan plaatsvinden. Op allerlei manieren (via scholen en sportverenigingen, bestaande netwerken en speciale ‘wervers’
uit migrantenkringen) is geprobeerd panelleden te werven. Maar dat heeft niet geleid tot voldoende
deelnemers. De vraag is: Ko e ha hono ʻuhinga?

Ko e ngaahi lēsoní

Op een gebrekkige kennis van de Nederlandse taal en het ontbreken van een computer of computervaardigheden hadden Van de Wakker en zijn collega’s geanticipeerd door de inzet van intermediairs. Twee andere bedenkingen kwamen als een verrassing. Zo bleek er nogal wat wantrouwen tegen het
panel en vreesden potentiële deelnemers een herleiding van de antwoorden naar de respondenten. Maar dat geïntegreerde migranten niet als migrant aangesproken willen worden (maar gewoon als Nederlander), was pas echt de genadeklap voor het panel. De kunst is nu om te luisteren naar de
inbreng van migranten, zonder dat te formaliseren in een panelstructuur.

TUKU HA FAKAMATALA