De bedoeling

Rudi Carell woe ferneamd wurde en besocht dat troch mei te dwaan oan it Eurovision Songfestival.

De oanpak

Op 17 oktober 1953 de jonge Rudolf ferfong syn heit by in feestjûn foar amtners yn Arnhim, wêrnei't er yn syn bedriuw opnaam waard. Dêrmei makke Carrell syn yntrede yn showbusiness. Yn 1955 hy trede wykliks op foar de AVRO yn it radioprogramma “De kleurrike trein fan tiisdeitejûn” en yn 1959 hy bruts ek troch op televyzje mei de “Rudi Carrell Show”. Hy waard lanlik bekend doe't er it liet opfierde “Wat in gelok” die mei oan it Eurovision Songfestival fan 1960.

It resultaat

It liet wie populêr yn Nederlân, mar wie foarlêste op it festival mei mar twa punten: allinnich dat fan Lúksemboarch kaam efter him telâne. Hy makke der prompt in grapke oer: Ik kaam twadde… fan ûnderen!, en Brigitte Bardot hat mar twa punten!
Carrell's Dútske karriêre begon yn 1965, doe't Radio Bremen belangstelling toande foar syn wurk. Nei radiowurk begûn er dêr al gau mei it telefyzjeprogramma “Hieltyd”, de Dútske ferzje fan Ien fan de acht. Yn 'e jierren '70 waard de Rudi Carrell Show útbrocht yn Dútslân.
Carrell makke ek in oantal spylfilms yn Dútslân, al net allegear mei likefolle súkses.
Yn febrewaris 1987 der wie in rel om Carrell hinne. Yn syn “Rudis Tagesshow” hy presintearre in fideo dy't in mannichte froulju sjen liet dy't slipjes smieten nei de Iraanske Ayatollah Khomeiny. Dizze fideo waard wrâldnijs, en yn Teheran wie de reaksje fûleindich.

De lessen

It mislearre optreden by it Eurovision Songfestival is foar in part de oarsaak fan syn lettere súkses. Komt er yn it midden telâne?, hy soe it wierskynlik net opmurken hawwe. Oare learmominten binne de wikseljende súksessen yn Dútslân: Hy hat dêr grutte triomfen helle, neist mislearrings. It lykwicht is lykwols posityf: “Ik bewiisde dat de Dútsers in gefoel foar humor hawwe.”

Fierder:
Rudi Carrell stoar úteinlik oan de gefolgen fan dy longkanker. Hy waard 71 jier âld.
Boarne: wikipedia

Skriuwer: Paul Isken