ความตั้งใจ

ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 ยางเป็นวัสดุที่ทาได้ยาก. มันอ่อนเกินไปเมื่อมันร้อนและแข็งเมื่อมันถูกเย็น ...

ชาร์ลส์ กู๊ดเยียร์, ที่ทำรองเท้ายางเป็นหลัก, ทดลองมาหลายปีเพื่อให้สามารถแปรรูปวัสดุได้ดีขึ้น.

วิธีการ

เขากลายเป็นหนี้และต้องติดคุกเพราะเรื่องนี้. แม้แต่ที่นั่นเขาขอยางจากภรรยาสักชิ้น, นำลูกกลิ้งและเคมีภัณฑ์. เขายังคงทดลองต่อไปแม้หลังจากถูกกักขังแล้ว. กู๊ดเยียร์ล้มเหลวในการปรับปรุงวัสดุ.

จนวันหนึ่งเขา 1838, บน 8 ปีแห่งการทดลอง, กำมะถันผสมกับยางแล้วเผลอทำหล่นลงบนเตาร้อนเล็กน้อย.

ผลลัพธ์

แล้วมันก็เกิดขึ้น; วัสดุแข็งตัวแต่ยังคงความยืดหยุ่น. ที่เรียกว่าวัลคาไนซ์สร้างเหนียวมาก, ผลิตภัณฑ์ที่มีเสถียรภาพและใช้งานได้มากขึ้น.

อย่างไรก็ตาม กระบวนการวัลคาไนซ์ของเขาถูกยึดครองโดยโธมัส แฮนค็อก นักประดิษฐ์ชาวอังกฤษ เมื่อเขาเข้ามาครอบครองตัวอย่างที่กู๊ดเยียร์นำเข้ามาในอังกฤษ. แฮนค็อกเสิร์ฟอย่างไม่เห็นแก่ตัว 8 ยื่นคำขอรับสิทธิบัตรเร็วกว่ากู๊ดเยียร์หลายสัปดาห์. แอปพลิเคชันนี้ถูกโต้แย้งในภายหลังโดย Goodyear.

บทเรียน

15 มิถุนายน 1844 Charles Goodyear ยังคงได้รับสิทธิบัตรสำหรับการประดิษฐ์ของเขา. เขาตายอย่างไร้ค่า. แต่ค่าลิขสิทธิ์ในเวลาต่อมาทำให้ครอบครัวของเขาร่ำรวย.

ในศตวรรษที่ 19 การจดสิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์ก่อนที่มันจะรั่วไหลออกไปและคนอื่น ๆ ก็สามารถใช้มันได้ค่อนข้างเป็นงาน. ในยุคเครือข่ายเสมือนในปัจจุบันนี้มีแต่จะยากขึ้น. สิ่งประดิษฐ์ใหม่ที่รั่วไหลออกมาก่อนถูกแบ่งปันโดยผู้ที่ชื่นชอบด้วยความเร็วสูง, คัดลอกและนำไปใช้เพื่อการพัฒนาต่อไป.

ไกลออกไป:
หลังจากที่เขาเสียชีวิต ก็ได้ก่อตั้งโรงงานผลิตยางรถยนต์กู๊ดเยียร์ขึ้น, ซึ่งถือได้ว่าเป็นการบูชาพระรัตนตรัย.

วันนี้กู๊ดเยียร์เป็นยางที่ใหญ่ที่สุด- และผู้ผลิตยางพาราของโลก. บริษัทอเมริกันผลิตยางรถยนต์สำหรับรถยนต์, เครื่องบินและเครื่องจักรกลหนัก. พวกเขายังผลิตยางสำหรับท่อดับเพลิง, พื้นรองเท้าและชิ้นส่วนสำหรับเครื่องพิมพ์ไฟฟ้า.

“โคเปอร์นิคอสทำให้โลกหมุนไป. กู๊ดเยียร์ทำให้สามารถขับขี่ได้”

แหล่งที่มา: นวนิยายโจ สปีดโบ๊ท (2005) จาก Tommy Wieringa, ช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม, Surendra Verma.

ผู้เขียน: มูเรียล เดอ บงต์

แสดงความคิดเห็น