قصد
سازمان حمایت از منافع حریجان, آگاه, می خواست قوانین منطقه ای و ملی را برای بهبود وضعیت این "غیرقابل لمس" تغییر دهد.’ و فرزندان آنها.
رویکرد
او بسیج شد 1978 آفتاب 35000 این افراد دست نخورده را در راهپیمایی به سمت پایتخت هدایت کرد. آنها در میدان مقابل ساختمان دولت تجمع کردند تا خواسته های خود را به دولت ایالتی بیان کنند, ارائه الزامات و پیشنهادات.
نتیجه
بنابراین این یک موفقیت بزرگ بود. اما دولت اجازه داد پلیس و ارتش مداخله کنند, با سلاح, گاز اشک آور و در نهایت تیراندازی شد. کشته و زخمی شد. معترضان می چکیدند, از, بسیار ناامید. عمل شکست خورد. یک بار دست نخورده, همیشه دست نیافتنی.
لحظه یادگیری
اما او, برگزارکنندگان و فرزندانشان, از مهلکه درس گرفت 1978. آنها فهمیده بودند که راه حل در اقدام سیاسی توده ای نیست. باید مسیرهای دیگری برای بهبود موقعیت دست نخورده ها طی می شد. مثل آموزش. AWARE برنامه های آموزشی را برای کودکان حریجان و خود حریجان آغاز کرد.
به علاوه:
بیست سال بعد، تعداد کافی از این کودکان در پارلمان و خود دولت ایالتی نشسته بودند. آنها اکنون می توانند قوانین را تغییر دهند, و این چیزی است که اتفاق افتاد.
نویسنده: یان رویسنارس
