Η πρόθεση

Το σαράντα έως εξήντα τοις εκατό των ανθρώπων παραπέμπονται σε εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, φαίνεται να είναι σωματικά ανεξήγητα σωματικά παράπονα (συντομογραφία MUS) να έχω. Αυτά τα άτομα δεν βρίσκουν κατάλληλη θεραπεία στο νοσοκομείο και υπάρχει ευρεία συναίνεση μεταξύ των ειδικών ότι αυτά τα άτομα θα πρέπει κατά προτίμηση να καθοδηγούνται στη γενική πρακτική. Θα πρέπει να δοθεί προσοχή στη διερεύνηση τόσο των σωματικών όσο και των ψυχοκοινωνικών πτυχών της καταγγελίας, για να καταλήξουμε στη συνέχεια σε μια εξατομικευμένη πρόταση θεραπείας. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι αυτή η προσέγγιση απαιτεί περισσότερο χρόνο από ό,τι πολλοί γιατροί έχουν διαθέσιμο, με τις δεκάλεπτες διαβουλεύσεις τους.

Η προσέγγιση

Στην περιοχή Sittard, αναζητήσαμε τη λύση στη νοσοκόμα πρακτικής GGZ. Οι πρακτικοί βοηθοί είναι επαγγελματίες υγείας που έχουν εκπαιδευτεί στο HBO, υπό την επίβλεψη του γενικού ιατρού, να είναι σε θέση να εκτελεί διαγνωστικά με δομημένο τρόπο και μερικές φορές να προσφέρει και θεραπεία. Μια δομημένη προσέγγιση έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στην περιοχή; το Μοντέλο του Διαλόγου. Με το παρόν έγιναν, μαζί με τον ασθενή και από βιοψυχοκοινωνική άποψη, χαρτογράφησε προβλήματα και εξέτασε τι θα μπορούσε να συνεισφέρει ο ίδιος ο ασθενής στη λύση και πού χρειαζόταν βοήθεια. Μια ομάδα ειδικών από γενικούς ιατρούς και νοσηλευτές ιατρών δημιουργήθηκε για να διαμορφώσει μια περιφερειακή τροχιά φροντίδας. Που αποτελούνταν από ένα) ανίχνευση MUS από τον γενικό ιατρό και β) εξερεύνηση από τη νοσοκόμα. Εάν η κατάσταση δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη, τότε ο ασθενής θα μπορούσε να πάει τόσο στον παθολόγο όσο και στον ψυχολόγο για μια εφάπαξ διαβούλευση, που μετά θα έρχονταν σε μια συμβουλή μαζί.

Το αποτέλεσμα

Και μετά πήγε στραβά: κανένας ασθενής δεν ήρθε στο ιατρείο, με αποτέλεσμα η υπόλοιπη τροχιά να μην κατέβει από το έδαφος. Οι γιατροί δυσκολεύονταν να πουν στους ασθενείς τους ότι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν σωστά τα παράπονά τους και ότι ήταν καλύτερο να κλείσουν ραντεβού με τη νοσοκόμα του ιατρείου για περαιτέρω διερεύνηση των παραπόνων..

Τα μαθήματα

Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα μιας πολύπλοκης διαδικασίας, από το οποίο μπορείτε να μάθετε μόνο μετά. Προφανώς υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο τι πιστεύουν οι γιατροί ότι χρειάζονται εκ των προτέρων για να εκτελέσουν την εργασία τους και στο πώς θα ενεργήσουν μετά..

Το καθήκον του γενικού ιατρού στην αλυσίδα υγειονομικής περίθαλψης είναι να διαγνώσει τους ασθενείς και να αξιολογήσει τη σοβαρότητα των παραπόνων τους. Επομένως, η προώθηση χωρίς διάγνωση μπορεί να είναι ευκολότερη για έναν γενικό ιατρό σε κάποιον υψηλότερο στην αλυσίδα, σαν ειδικοί. Αυτό συμβαίνει πάντα κάθε μέρα. Προωθήστε τους ασθενείς χωρίς διάγνωση και μια σαφώς καθορισμένη εργασία σε κάποιον χαμηλότερο στην αλυσίδα (Επαγγελματίας υγείας με εκπαίδευση στο HBO) δεν εντάσσεται σε αυτή τη δομή και επομένως είναι πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί.

ΑΦΗΣΤΕ ΣΧΟΛΙΑ