Το Institute of Brilliant Failures στοχεύει να προωθήσει μια θετική στάση απέναντι στις αποτυχίες. Ρισκάρω, κάνει ένα λάθος, και μάθετε από τις εμπειρίες σας: αυτή η στάση γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στην κοινωνία μας. Του Paul Iske και Bas Ruyssenaars
Πολλοί από εμάς συμπεριφερόμαστε με δυσμενή τρόπο στον κίνδυνο επειδή πιστεύουμε ότι οι αρνητικές συνέπειες της αποτυχίας είναι πιο σημαντικές από τις πιθανές ανταμοιβές της επιτυχίας. Οι φόβοι να χάσουμε τη δουλειά μας, κίνδυνος χρεοκοπίας, και του να μπεις στο άγνωστο είναι μεγαλύτερες από την αναγνώριση, κατάσταση και εκπλήρωση που θα έρθουν εάν η πρωτοβουλία μας ήταν επιτυχής. Η απροθυμία μας να «βγάλουμε το λαιμό μας έξω» ενισχύεται από τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι αποτυχίες από τον κόσμο γύρω μας. Και όταν τα πράγματα πάνε καλά, γιατί να αναλάβουμε αυτό το ρίσκο? Ωστόσο, τη σημασία του πειραματισμού και της ανάληψης κινδύνων – η οποία είναι ίσως ακόμη μεγαλύτερη σε αυτούς τους ταραχώδεις οικονομικούς καιρούς – δεν πρέπει να υποτιμάται. Διαφορετικά θα κυριαρχήσει η μετριότητα! Ας υποθέσουμε ότι έχετε θέσει ως στόχο να βρείτε έναν ταχύτερο εμπορικό δρόμο προς την Άπω Ανατολή. Οργανώνεις χορηγία για το ταξίδι σου, και βεβαιωθείτε ότι έχετε τα καλύτερα πλοία και πλήρωμα διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή, και απέπλευσε με δυτική κατεύθυνση από την πορτογαλική ακτή. Ωστόσο, αντί να φτάσετε στην Άπω Ανατολή ανακαλύπτετε μια άγνωστη ήπειρο. Ακριβώς όπως ο Κολόμβος, αν ξεπεράσεις τα όρια του γνωστού τότε συχνά κάνεις απροσδόκητες ανακαλύψεις. Η πρόοδος και η ανανέωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον πειραματισμό και την ανάληψη κινδύνων – και με την πιθανότητα αποτυχίας. Ο Dom Pérignon έπρεπε να περάσει μέσα από χιλιάδες «μπουκάλια που εκρήγνυνται» προτού μπορέσει να εμφιαλώσει με επιτυχία σαμπάνια. Και το Viagra δεν θα είχε ανακαλυφθεί αν η Pfizer δεν είχε δείξει αποφασιστικότητα στη μακρά αναζήτηση ενός φαρμάκου για τη θεραπεία μιας πολύ διαφορετικής πάθησης, κυνάγχη. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε χαρακτηρίζεται από έναν συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό αλλαγής και πολυπλοκότητας: σε πολλούς τομείς της ζωής βρισκόμαστε εν μέσω τεράστιων αλλαγών, όπως η ανάδυση νέων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, και την κλιματική αλλαγή. Την ίδια στιγμή, κυρίως ως αποτέλεσμα του Διαδικτύου, Ο παγκοσμίως συνδεδεμένος κόσμος μας γίνεται μικρότερος. Τα παλιά «φράγματα» της απόστασης, ο χρόνος και το χρήμα εξαφανίζονται, με αποτέλεσμα όλοι να μπορούν να συμμετέχουν στην ανταλλαγή ιδεών και στον ανταγωνισμό. Παγκοσμίως, ανταγωνισμός στους τομείς της γνώσης, ιδέες και υπηρεσίες, που έχουν αυξανόμενη σημασία στις οικονομίες μας, εντείνεται. Σε αυτό το περιβάλλον η μετριότητα δεν θα είναι αρκετή. Μάικλ Άισνερ, Ο πρώην CEO van The Walt Disney Company ήταν πεπεισμένος ότι η τιμωρία της αποτυχίας θα οδηγεί πάντα στη μετριότητα, υποστηρίζοντας ότι: «Η μετριότητα είναι αυτό στο οποίο συμβιβάζονται πάντα οι φοβισμένοι άνθρωποι». Εν συντομία, τη σημασία μιας πιο θετικής στάσης απέναντι στην ανάληψη κινδύνων, πειραματισμός, και τολμώντας να αποτύχει, μεγαλώνει. Μια τέτοια στάση γίνεται ακόμη πιο επίκαιρη όταν συνειδητοποιήσουμε και αποδεχθούμε ότι οι μαζικές αλλαγές που αναφέρθηκαν παραπάνω συνοδεύονται από αυξανόμενες αβεβαιότητες. Σύμφωνα με τον γκουρού διαχείρισης στρατηγικής Igor Ansoff, αυτές οι αβεβαιότητες περιορίζουν τις δυνατότητες τόσο των ατόμων όσο και των οργανισμών να προγραμματίσουν το μέλλον. Καθώς η αβεβαιότητα μεγαλώνει, το ίδιο ισχύει και για την ανάγκη για αυτό που αποκαλεί «προορατική ευελιξία»: την ικανότητα να σκέφτεσαι και να ενεργείς πριν το κάνουν οι άλλοι, και την ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις απροσδόκητες εξελίξεις και αλλαγές στο περιβάλλον μας. Για να βρούμε το δρόμο μας σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς πρέπει να μάθουμε να «πλοηγούμαστε» αντί να ελέγχουμε και να διαχειριζόμαστε – και αυτές οι δεξιότητες αναπτύσσονται με πειραματισμό, κάνοντας λάθη, και μαθαίνοντας από αυτούς. Οι αλλαγές και οι εξελίξεις που περιγράφονται παραπάνω συνοδεύονται από έναν αυξανόμενο αριθμό ατόμων που ανταλλάσσουν την ασφάλεια μιας σύμβασης εργασίας με έναν οργανισμό για μια καριέρα ως επιχειρηματίας, επιλέγοντας περισσότερη ευελιξία, ελευθερία και κινδύνους. Σε 2007 το Ολλανδικό Εμπορικό Επιμελητήριο κατέγραψε αριθμό ρεκόρ 100.000 νέα «μίζα». Και τα ολλανδικά συνδικάτα προβλέπουν ότι ο αριθμός των αυτοαπασχολούμενων θα αυξηθεί 550.000 σε 2006 προς την 1 εκατομμύρια σε 2010. Αν και ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων κάνει αυτό το βήμα, συχνά έρχονται αντιμέτωποι με την ακατανοησία μεταξύ των γύρω τους, εάν η κίνησή τους δεν ανταμείβεται αμέσως. Ο στόχος του Institute of Brilliant Failures είναι να προωθήσει μια θετική στάση απέναντι στην αποτυχία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όρος «λαμπρός» αναφέρεται σε μια σοβαρή προσπάθεια να επιτευχθεί κάτι, αλλά που οδήγησε σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα και την ευκαιρία για μάθηση – εμπνευσμένες προσπάθειες που αξίζουν περισσότερα από την περιφρόνηση και το στίγμα της αποτυχίας. Το Institute of Brilliant Failures είναι ένα πνευματικό τέκνο των Dialogues, πρωτοβουλία της ABN-AMRO. Η αποστολή του Dialogues είναι να τονώσει την επιχειρηματική σκέψη και συμπεριφορά όχι μόνο στην επιχειρηματική κοινότητα αλλά και στην κοινωνία γενικότερα, σε όλους όσους μπορούν να συμβάλουν στην αλλαγή της στάσης μας απέναντι στα «λάθη». Φορείς χάραξης πολιτικής, νομοθέτες, και η ανώτατη διοίκηση μπορούν να συμβάλουν με τον εξορθολογισμό των κανονισμών και διασφαλίζοντας ότι οι αρνητικές συνέπειες της αποτυχίας αντικαθίστανται από ένα θετικό κίνητρο για να «ξεκολλήσει κανείς». Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στην αναφορά των θετικών παρεπόμενων παραγόντων και των επιπτώσεων της «αποτυχίας». Και ο καθένας από εμάς μπορεί να συνεισφέρει δημιουργώντας περισσότερο «χώρο» για ανάληψη κινδύνων και επιχειρηματικότητα στο άμεσο περιβάλλον μας, και να είσαι πιο δεκτικός στα «λάθη». Η ολλανδική μισαλλοδοξία απέναντι στην «λαμπρή» αποτυχία απεικονίζεται στον ιστότοπο του Ινστιτούτου από όσους την έχουν βιώσει από πρώτο χέρι. Μετά την αποτυχία της εταιρείας Διαδικτύου Bitmagic του Michiel Frackers στην Ολλανδία, Οι εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ του πρόσφεραν μια σειρά από ελκυστικές θέσεις. Frackers: "Για παράδειγμα, τη θέση του Managing Director Europe στην Google. Δεν έλαβα όμως προσφορές από ολλανδικές εταιρείες. Στις Πολιτείες η αντίδραση ήταν…Καλός! Τώρα έχεις λίγο αίμα στη μύτη… Όλοι λένε ότι μαθαίνεις περισσότερα από τις αποτυχίες σου παρά από τις επιτυχίες σου. Ωστόσο, φαίνεται ότι στην Ολλανδία, δεν το εννοούμε πραγματικά». Πολλές «εξαιρετικές αποτυχίες» γεννιούνται σύμφωνα με την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο. Ο «εφευρέτης» εργάζεται πάνω σε ένα πρόβλημα και από τύχη –ή καλύτερα ειπωμένος – βρίσκει λύση για ένα άλλο πρόβλημα. Για αυτόν που δούλευε το αρχικό πρόβλημα, και που έρχεται αντιμέτωπος με απροσδόκητα αποτελέσματα, είναι συχνά – αλλά όχι πάντα – «δύσκολο» να δουν μια άμεση εφαρμογή για τα αποτελέσματα της δουλειάς τους – δηλ. για να δουν την αξία στην «αποτυχία» τους. Αλλά μια λαμπρή αποτυχία δεν χρειάζεται πάντα να οδηγεί σε μια απροσδόκητη επιτυχία. Τα διδάγματα μπορεί να κρύβονται στην ίδια την αποτυχία. Σε 2007 Ο «κοινωνικά υπεύθυνος» Ολλανδός επιχειρηματίας Marcel Zwart άρχισε να αναπτύσσει ένα ηλεκτρικό φορτηγό παράδοσης για χρήση στις πόλεις. Η εισαγωγή αυτού του τύπου οχημάτων θα βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα του αέρα στα αστικά κέντρα με υψηλή πυκνότητα κυκλοφορίας. Επιπλέον, σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει νέους ντόπιους ανέργους με τεχνικά προσόντα στην παραγωγική διαδικασία. Εξασφάλισε το απαραίτητο αρχικό κεφάλαιο, η τεχνολογία ήταν «έτοιμη για την αγορά», και έρευνα αγοράς στην Ολλανδία και στο εξωτερικό έδειξε ότι υπήρχε σημαντική δυνατότητα πωλήσεων. Ωστόσο, παρ' όλα αυτά, παλεύει να προχωρήσει το έργο: οι επενδυτές εξακολουθούν να βλέπουν πάρα πολλούς κινδύνους, η κυβέρνηση δεν θεωρεί την τεχνολογία «αποδεδειγμένη» και για να πληροί τις προϋποθέσεις για επιδοτήσεις πρέπει να χρηματοδοτήσει το έργο με 50-70% από άλλες πηγές. Αυτοί οι παράγοντες, μαζί με τους περίπλοκους κανονισμούς, έχουν δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο και το έργο έχει σχεδόν ακινητοποιηθεί. Μαύρος: «Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να μην υποτιμάς ποτέ πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να δουν ένα έργο από μια ευρύτερη οπτική γωνία, να κοιτάξουν πέρα από τα δικά τους άμεσα συμφέροντα. Αυτός ο τύπος έργου χρειάζεται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση από την πρώτη μέρα – και αυτό είναι ένα ουσιαστικό σημείο για ανεξάρτητους επιχειρηματίες. Εχοντας πεί αυτό, η εισαγωγή αυτού του τύπου οχήματος είναι πιο κοντά, και αν μπορούμε να αναβιώσουμε την πρωτοβουλία, έχουμε ήδη κάνει έναν σημαντικό αριθμό βημάτων προς τη σωστή κατεύθυνση…” (μεταφρασμένο άρθρο NRCNext 07/10/08)
