Ko e taumuʻá
Hotline to Home was een telecom project geïnitieerd door een cardioloog in een klein perifeer ziekenhuis, met als doel het welbevinden van opgenomen patiënten te verhogen, door het versterken en in stand houden van belangrijke sociale contacten, met inzet van een combinatie van nieuwe technologie en ondersteunende communicatievrijwilligers.
Ko e founga
Voor het oprichten van Hotline to Home werden sponsorgelden geworven en een stichting opgericht vanuit een convenant van ziekenhuis-welzijnsorganisatie. Vrijwilligers uit senioren-computerclubs werden aangetrokken en een website en weblog gestart. ʻI he 2005 waren ook de laptops en webcams geregeld. Voor het project werd gebruik gemaakt van bestaande infrastructuur en programma’s zoals Skype, MSN Messenger, wifi, UMTS en satellietcommunicatie. Ziekenhuisdirectie, staf, medewerkers en de lokale gemeenschap werden geïnformeerd en overtuigd. Tevens werden telecom, marketing en consultacy organisaties benaderd. Het project werd verder verspreid via reclame op lokale radio, TV, flyers en er was zelfs een feestelijke opening met Herman van Veen. Tot slot was er een vergadering met alle lokale stakeholders en lezingen op innovatie symposia.
Ko hono ola
Ondanks al deze inspanningen bleek dat de belanghebbende patiënten niet begrepen wat ze nu aan dit project hadden. De acceptatie van beeldbellen bleek laag, in afwijking van theoretische overwegingen. Schaars persoonlijk contact werd geprefereerd boven Beeldbellen. Een mogelijke verklaring is dat beeldbelcontacten wellicht te intrusief zijn. Dit terwijl alle experts en professionals van allerlei organisaties zeer enthousiast waren. De Stichting Hotline to Home is daarom in 2010 officieel opgeheven. De ondersteunende vrijwilligers hadden tranen in de ogen, zij troostten zich met enkele schitterende ervaringen van hersteld contact
Ko e ngaahi lēsoní
Uiteindelijk vallen en staan ook technologische oplossingen met de acceptatie door de uiteindelijke beneficiairs. Daarom is het enthousiasme van experts en visionairs geen garantie voor welslagen van een nieuwe technologische oplossing op communicatie gebied. Er moet eerst goed onderzoek gedaan worden naar de wensen en mogelijkheden van de beoogde gebruikers. Ook is binnen dit project gebleken dat verpleegkundigen niet makkelijk een nieuw soort communicatievrijwilliger accepteren. Mensen evolueren wellicht minder snel dan technische mogelijkheden en deze ervaring heeft mij dan ook sceptisch gemaakt met betrekking tot nieuwe oplossingen op het gebied van eHealth en telemedicine.
NGAAHI TAʻELAVAMEʻA LELEI KEHE
Ko hai ʻoku ne fakapaʻanga e toʻonga moʻui ʻi he fakaakeake hamu?
Tokanga telia ʻa e palopalema ʻo e foʻimoa moa. ʻI he taimi ʻoku loto vēkeveke ai ʻa e ngaahi fakafiefi, ka ke tomuʻa kole ʻa e kavenga ʻo e fakamoʻoní, pea vakai lelei pe ʻokú ke maʻu ha founga ke ʻoatu ʻa e kavenga ko ia ʻo e fakamoʻoní. Pea ʻoku kei faingataʻa maʻu pe ʻa e ngaahi ngaue naʻe fakataumuʻa ki he fakaʻehiʻehi, [...]
Tokangaʻi ʻo e pale ʻoku ʻikai ola lelei – 20 november 2024
Pulelulu 20 november worden voor de tiende keer de Briljante Mislukking Awards Zorg georganiseerd door het Instituut voor Briljante Mislukkingen
Tokangaʻi ʻo e pale ʻoku ʻikai ola lelei – 20 november 2024
Pulelulu 20 november worden voor de tiende keer de Briljante Mislukking Awards Zorg georganiseerd door het Instituut voor Briljante Mislukkingen