แนวทางปฏิบัติ:

ความตั้งใจคือการพายไปตามแกรนด์แคนยอน. จิตอาสาไปก่อน. เริ่มพายต้นน้ำประมาณสามสิบฟุตจากคลื่นลูกใหญ่.

ผลลัพธ์:

เรือพลิก, ไม่เอียงข้าง, แต่จบแบบจบสิ้น. Peter Bregman พยายามว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่ไม่แน่ใจว่าทางไหนขึ้น. ในที่สุด, เกี่ยวกับ 50 เท้าล่อง, แม่น้ำคายปีเตอร์ออก. เมื่อปีเตอร์กลับขึ้นเรือคายัค, เขาคิดว่าฉันจะยิ่งประหม่าและลังเลมากขึ้นไปอีก, กว่าเดิม. แต่มันกลับตรงกันข้าม. เขาหลวม, สะดวกสบาย, ผ่อนคลาย. ความกลัวและความไม่แน่นอนหายไป. ปีเตอร์รู้สึกสดชื่น. เขารู้สึกโล่งใจกับความล้มเหลว.

บทเรียน:

เมื่อเปโตรล้มเหลว เขารู้ว่าเขาสามารถจัดการกับความล้มเหลวอื่นๆ ที่แม่น้ำอาจโยนใส่เขา. เขาแค่ไม่รู้, เขารู้สึกว่าเขาทำได้. แทนที่จะเห็นภาพความสำเร็จ Peter Bregman แนะนำให้เห็นภาพความล้มเหลว. โอกาสคือ, งานจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิด. หากความล้มเหลวที่คุณเพิ่งนึกภาพออกมานั้นแย่ที่สุดเท่าที่จะทำได้, แล้วทำไมไม่ลอง?

ไกลออกไป:
อ่านโพสต์ของ Peter Bregman ได้ที่http://blogs.hbr.org/bregman/2011/03/visualize-failure.html

เผยเเพร่โดย:
redactie IVBM ตามโพสต์ HBR โดย Peter Bregman

ทิ้งข้อความไว้