مسیر عمل:

هدف این بود که یک پارو در گراند کانیون ایجاد کنیم. داوطلب شوید که اول بروید. شروع به پارو زدن در حدود سی فوت بالادست از موج بزرگ.

نتیجه:

قایق واژگون شد, نه به پهلو, اما پایان به پایان. پیتر برگمن سعی کرد به سطح آب شنا کند اما مطمئن نبود که کدام سمت بالاست. سرانجام, در باره 50 پا پایین دست, رودخانه پیتر را بیرون انداخت. وقتی پیتر به کایاک خود برگشت, او فکر کرد که من حتی عصبی تر و مرددتر خواهم شد, نسبت به قبل. اما دقیقا برعکس بود. او شل بود, راحت, آرام. ترس و عدم اطمینان از بین رفت. پیتر احساس شادابی کرد. او تسکین شکست را احساس کرد.

درس:

هنگامی که پیتر شکست خورد، می دانست که می تواند سایر شکست هایی را که رودخانه ممکن است به سمت او بیاورد، تحمل کند. او فقط نمی دانست, او احساس کرد که می تواند. پیتر برگمن به جای تجسم موفقیت، تجسم شکست را پیشنهاد می کند. شانس ها ... هستند, رویداد آنطور که تصور می کردید بد پیش نمی رود. اگر شکستی که به تازگی تجسم کرده اید به همان اندازه بد است, پس چرا سعی نکن?

به علاوه:
پست پیتر برگمن را در http بخوانید://blogs.hbr.org/bregman/2011/03/visualize-failure.html

منتشر شده توسط:
redactie IVBM بر اساس پست HBR توسط پیتر برگمن

پیام بگذارید