La intenco

Rudi Carell volis famiĝi kaj provis tion partoprenante en la Eŭrovido-Kantokonkurso.

La aliro

Sur 17 oktobro 1953 la juna Rudolf anstataŭis sian patron dum festovespero por ŝtatoficistoj en Arnhem, post kio li estis akceptita en sian firmaon. Kun tio, Carrell faris sian eniron en spektaklobranĉon. En 1955 li ĉiusemajne prezentis por la AVRO en la radioprogramo “La bunta marda vespera trajno” kaj en 1959 li ankaŭ trarompis en televido kun la “Spektaklo de Rudi Carrell”. Li iĝis nacie konata kiam li prezentis la kanton “Kia bonŝanco” partoprenis en la Eŭrovido-Kantokonkurso de 1960.

La rezulto

La kanto estis populara en Nederlando, sed estis antaŭlasta ĉe la festivalo kun nur du poentoj: nur tiu de Luksemburgio finiĝis malantaŭ li. Li tuj ŝercis pri ĝi: Mi venis dua… de malsupre!, kaj Brigitte Bardot havas nur du poentojn!
La germana kariero de Carrell komenciĝis en 1965, kiam Radio Bremen montris intereson pri sia laboro. Post radiolaboro li baldaŭ komencis tie kun la televida programo “Tuta tempo”, la germana versio de Unu el la ok. En la 1970-aj jaroj, la Rudi Carrell Show estis publikigita en Germanio.
Carrell ankaŭ faris kelkajn plenlongajn filmojn en Germanio, kvankam ne ĉiuj kun egala sukceso.
En februaro 1987 okazis tumulto ĉirkaŭ Carrell. En lia “Rudis Tagesshow” li prezentis videon montrantan amason da virinoj ĵetantaj kalsonon al irana ajatolo Khomeiny.. Ĉi tiu video fariĝis monda novaĵo, kaj en Teherano la respondo estis furioza.

La lecionoj

La malsukcesa agado dum la Eŭrovido-Kantokonkurso estas parte la kaŭzo de lia posta sukceso. Ĉu li finiĝis en la mezo?, li verŝajne ne rimarkus. Aliaj lernmomentoj estas la diversaj sukcesoj en Germanio: Li atingis grandajn triumfojn tie, apud malsukcesoj. Tamen, la bilanco estas pozitiva: “Mi pruvis, ke la germanoj havas humuron.”

Plue:
Rudi Carrell poste mortis pro la sekvoj de tiu pulma kancero. Li iĝis 71 jarojn aĝa.
Fonto: vikipedio

Aŭtoro: kolumnoj kaj praktikaj konsiletoj kaj iloj por