Sunt admodum paucae opiniones quae explicant cur nonnullae consociationes meliores sint in defectibus discendis, sed pleraeque rationes "culturae" demonstrant., 'caelum'’ et 'salutem animi'. Hae sunt rationes difficiles intelligere, nedum si in propria ordinatione efficere conaris. Evenit ut doctrina regiminis non facile, certe non si defectum est principium. tamen, in singulis gradibus facilius intellegitur cur inter duos homines in discendo inter se discrepant. Praesertim si doctrinam longo tempore compares. In aliis verbis: quare aliquis peritus, sed non alterum?

Vultus in theoriis de fiendo perito, Karl Anders Ericsson dat Sueciae (Ericsson, 1993; Ericsson, 1994; Ericsson, 2007) Ratio differentiae. Ubi quidam phisici contendunt quod artes eximiae solent determinari per talentum, Ericsson aliter vindicat. Ericsson diversum ab hoc argumentatur 'homo normalem', peritus est certae institutionis progressio quam vocat "consuetudo deliberata".. Consuetudo deliberata est de his gradibus (Ericsson, 2006):

1. Socializatio cum re
2. Questus a raeda qui potest specifica metas
3. Developing vias ut metiretur improvements
4. Partum positivum channels per continuos et immediatos feedback
5. Progressio repraesentationis apicem perficientur
6. Disciplina a raeda evoluta ad consequi maximum studium et attentionem
7. Learning to apply self-aestimation and make up own representation of the apicem perficientur.
8. Sessiones tuae disciplinae elaborans ad maximum studium et attentionem generandam.

Pauci sunt problemata quae hanc theoriam accipientes a gradu singulari ad gradum normae constituunt. maxime; 1) feedback debet esse recta et 2) feedback exponat prorsus quid abiit iniuriam et quid esset. In gradu singulari, hoc facile est opinari e cogitatione tennis lusoris pilam feriendi et raeda statim dicere quid erraverit et quomodo emendare.. Hoc fere impossibilis est regiminis ac magis difficilius pro complexis Institutis ut valetudinariis. Tales institutiones magnam copiam notitiarum ad informationem perfectam accedendi requirunt. Cur igitur Ericsson adiuvat ut theoriam de norma discendi evolvere??

Popularis theoria fiendi peritus est 10.000 hora regula Malcolmi Gladwell (2008). Quando aliquis summa opera exercendi scientia, ipse vel perito gradu accedere. Sed Ericsson hanc opinionem non participat et qualitatem disciplinae spectat (ut supra dictum est). Exemplum quale magnae consuetudinis deliberatae essent lusores latrunculorum qui celebres par imitantur et cito inspiciant num motus eorum sit “ius one” move est, quod avus etiam elegit. Ericsson (1994) invenere avias, qui hoc modo exercitati in multo pauciores horis sunt quam ii, quorum institutio ludendi quam plurimas fieri potest. Hic punctus est non quantitas, sed qualis disciplina rerum. Fortunate, quantum erratorum hospitalium discunt non sunt quot globuli tennis lusor in cursu suo.. Consuetudo igitur deliberata essentialis est applicandi praxim institutionum quotidianarum, quia non sunt nisi tot errata discere. Viam bonam ad ordinationem meliorem efficiendam est, propterea discere ex erroribus eorum tamquam peritus vellet.

Hoc sonat nimium bonum esse verum in singulari gradu. Quisquis puer potentia proximus Rogerus Federer potest fieri, dum octo gradibus Ericsson sequatur. Haud mirum, theoria Ericsson reprehensa est. In 2014 Integra quaestionis ephemeridis Academici Intelligentia dedita est ad eius postulata improbanda (Brown, Kok, Leppink & Camp, 2014; Ackerman, 2014; Grabner, 2014; Hambrick et al., 2014). Inde ad notabilem quantitatem investigationis in aliis peritiae determinantibus (IQ, passion, motivation), variis conclusionibus de influentia consulti praxis in gradu peritia individui. Sed fere omne studium significantem effectum positivum invenit. Praeter singulos gradus, quaedam studia etiam in tortor gradu discendi facta sunt. Studium publici iuris factum in Diario Naturae (Yin et al., 2019) exempli gratia, concludit emendationem perficiendi in Institutis fieri post defectum specificum et non secundum aliquod defectum.

Litterae scientificae nondum plene explicare possunt doctrinam vel non cognitam post delicta in gradu normali. Maxime studiorum norma doctrinarum finis: “culturae mutatio est necessarium…”. Opinor, hae commendationes tantundem habent strepitus, Similia commendatione satis inutilia ad administratores et consilium fabri. In gradu singulari, hic strepitus determinationem factorum concretorum suasit. Theoria quae inter gradus accidit (singula et ordo) adhuc defuit. Praeterea non existimo doctrinam defectum praestari cum ordo habet notas disciplinae. Necesse est igitur ut investigatio exerceatur in talentum.’ de Item IQ’ ordo discere, quomodo peritus ordo discit et quod genus defectus determinat discendi facultatem. Primum studium arguit de malo et bono defectis, at quod defectum vere splendidum facit, etiam plus investigationis requirit. Ideo claudo verbis Ericsson (1994):

« Rationem scientificam vere eximiae operationis oportet perfecte describere sive progressionem ducens ad eximiam observantiam et geneticas et acquisitas notas quae eam mediant »..

References

• Ackerman, P. L. (2014). nugae, sensum communem, et scientia peritia perficiendi: Ingenium et differentiae singulares. intelligentia, 45, 6-17.
• Brown, A. B ad., Kok, E. M., Leppink, J., & Camp, G. (2014). Practice, intelligentia, et delectationem in latrunculis histriones novitii: A futurum studium in primo stadio latrunculorum vitae. intelligentia, 45, 18-25.
• Ericsson, K. A. (2006). Auctoritas experientiae et exercitii deliberati in progressu peritorum superiorum perficiendi. The Cambridge handbook of peritia et peritia perficiendi, 38, 685-705.
• Ericsson, K. A ., & Charness, N. (1994). Peritus perficientur: Eius structura et adeptio. American psychologist, 49(8), 725.
• Ericsson, K. A ., Cramps, R. T^., & Tesch-Romans, C. (1993). Munus exercitii deliberati in peritia peritia obtinenda. Psychologica recensio, 100(3), 363.
• Ericsson, K. A ., Prietula, M. J., & Cokely, E. T. (2007). Factio periti. Negotiatio Harvardiana recensio, 85(7/8), 114.
• Gladwell, M. (2008). Outliers: Historia de victoria. Parva, Brown.
• Grabner, R. H. (2014). Munus intelligentiae perficiendi in peritia prototypica regione latrunculorum. intelligentia, 45, 26-33.
• Hambrick, D. Z., Oswaldus, F. L., Altmann, E. M., Meinz, E. J., Gobet, F., & Campitelli, G. (2014). Delibera usu: Is omnia capit ut peritus?. intelligentia, 45, 34-45.
• Yin, Y., Wang, Y., Evans, J. A ., & Wang, D. (2019). Quantitans dynamica virtus defectum per scientiam, startups et securitatis. natura, 575(7781), 190-194.