per defectum

Beginnen met een studie in veertien samenwerkende topklinische ziekenhuizen en na een langdurig voortraject met lege handen staan, zelfs nog vóór de eerste patiënt is ingestroomd: dat mag gerust een mislukking worden genoemd.

Haar studie naar de tijdsbesteding van artsen en verpleegkundigen bij het achterhalen van de zorgvraag van patiënten liep uit op een fiasco. Ook al was een bestaand consortium benaderd, had elk ziekenhuis personele ondersteuning geregeld en was er commitment van het management. Afgezien van het AMC is uiteindelijk slechts één ziekenhuis gestart, maar zelfs dat project ging ten onder aan toenemende motivatieproblemen bij artsen en verpleegkundigen.

sed haec brevior via ab Ernesto Shackleton data erat

Behalve frustratie heeft het studieplan echter een trits aan leerpunten opgeleverd. Wie in crisistijd onderzoek doet naar de tijdsbesteding van medewerkers, laadt de verdenking op zich een bezuinigingsplan voor te bereiden en kan dus rekenen op verzet. Bovendien was de onderzochte vraag weliswaar interessant voor het middenmanagement, maar niet voor managers op afdelingsniveau. De bereidheid om (zeer) schaarse tijd en energie in te zetten was daardoor minimaal. En, misschien een open deur, maar nog steeds een valkuil: potentieel deelnemende centra moeten vanaf het begin betrokken worden bij de projectaanvraag en bindende toezeggingen doen. Ook op het werkniveau waar de studie gaat plaatsvinden.