Aðgerðin:

Ætlunin var að róa niður Grand Canyon. Sjálfboðaliði til að fara fyrst. Er farin að róa um þrjátíu fet upp fyrir stóru ölduna.

Niðurstaðan:

Báturinn valt, ekki til hliðar, en enda yfir enda. Peter Bregman reyndi að synda upp á yfirborðið en var ekki viss um hvora leiðina upp. Loksins, um 50 fótum niðurstreymis, áin spýtti Pétur út. Þegar Pétur var kominn aftur í kajakinn sinn, hann hélt að ég yrði enn kvíðin og hikandi, en áður. En það var einmitt hið gagnstæða. Hann var laus, þægilegt, slaka á. Óttinn og óvissan var horfin. Pétur var hress. Hann fann fyrir léttir við mistök.

Lærdómurinn:

Þegar Peter mistókst vissi hann að hann gæti ráðið við hinar mistökin sem áin gæti kastað í hann. Hann vissi það ekki bara, honum fannst hann geta það. Í stað þess að sjá fyrir velgengni leggur Peter Bregman til að sjá fyrir mistök. Líkurnar eru á því, atburðurinn mun ekki fara eins illa og þú hefur ímyndað þér. Ef bilunin sem þú hefur nýlega séð fyrir þér er eins slæm og hún getur orðið, þá af hverju ekki að reyna?

Frekari:
Lestu færslu Peter Bregman á http://blogs.hbr.org/bregman/2011/03/visualize-failure.html

Gefið út af:
redactie IVBM byggt á HBR færslu eftir Peter Bregman

LEGIÐ UM COMMENT