Раванди амал:

Мақсад ин буд, ки дар Каньони Гранд қад парронем. Ихтиёрӣ барои аввалин шудан. Аз мавҷи калон тақрибан сӣ фут боло ба завол оғоз кардан.

Натиҷа:

Киштӣ чарх зад, на паҳлӯ, балки ба охир мерасад. Питер Брегман кӯшиш кард, ки ба рӯи об шино кунад, аммо намедонист, ки кадом тараф боло аст. Дар охир, дар бораи 50 пойҳои поёноб, дарьё Петрусро туф кард. Вақте ки Петрус ба кайиқаш баргашт, ӯ фикр мекард, ки ман боз ҳам бештар асабонӣ ва дудила мешавам, назар ба пештара. Аммо ин тамоман баръакс буд. Вай озод буд, бароҳат, осуда. Тарс ва номуайянӣ аз байн рафт. Петрус худро тароват ҳис кард. Вай сабукии нокомиро хис кард.

Дарс:

Вақте ки Петрус ноком шуд, ӯ медонист, ки ӯ метавонад нокомиҳои дигарро, ки дарё ба ӯ мепартояд, ҳал кунад. Ӯ танҳо намедонист, хис карда метавонад. Ба ҷои тасаввур кардани муваффақият Питер Брегман пешниҳод мекунад, ки нокомиро тасаввур кунед. Имкониятҳо ҳастанд, Ҳодиса он қадар бад нахоҳад буд, ки шумо тасаввур кардаед. Агар нокомие, ки шумо тасаввур кардаед, то ҳадди имкон бад бошад, пас чаро кушиш накунед?

Минбаъд:
Паёми Питер Брегманро дар http хонед://blogs.hbr.org/bregman/2011/03/visualize-failure.html

Нашр аз ҷониби:
redactie IVBM дар асоси пости HBR аз ҷониби Питер Брегман

НАЗАР МОНЕД