Ang dagan sa aksyon:

Ang tuyo mao ang paghimog bugsay sa Grand Canyon. Pagboluntaryo sa pag-una. Nagsugod sa pagbugsay mga katloan ka tiil pataas gikan sa dako nga balud.

Ang resulta:

Nabali ang sakayan, dili kilid, apan katapusan sa katapusan. Si Peter Bregman misulay sa paglangoy ngadto sa ibabaw apan dili sigurado kung asa nga dalan paingon. Sa kataposan, mahitungod sa 50 tiil sa ubos, giluwa sa suba si Pedro. Sa dihang si Pedro mibalik sa iyang kayak, abi niya nga mas kulbaan pa ko ug magduha-duha, kaysa kaniadto. Apan sukwahi gayod kini. Naluag siya, komportable, nagpahayahay. Nawala ang kahadlok ug kawalay kasiguruhan. Nalagsik ang gibati ni Pedro. Gibati niya ang kahupayan sa kapakyasan.

Ang leksyon:

Sa dihang napakyas si Pedro nahibal-an niya nga kaya niya ang uban nga mga kapakyasan nga mahimong ihulog sa suba kaniya. Wala lang siya kabalo, gibati niya nga mahimo niya. Imbis nga mahanduraw ang kalampusan gisugyot ni Peter Bregman nga mahanduraw ang kapakyasan. Ang mga kahigayonan, ang panghitabo dili ingon ka grabe sa imong gihunahuna. Kung ang kapakyasan nga imong gitan-aw sama ka daotan sa mahimo niini, unya nganong dili man mosulay?

Dugang pa:
Basaha ang post ni Peter Bregman sa http://blogs.hbr.org/bregman/2011/03/visualize-failure.html

Gipatik ni:
redactie IVBM base sa post sa HBR ni Peter Bregman

MAG COMMENT KA