Intentie

Het ontwerpen van een zelfstandige volautomatische en relaxte douchestoel voor mensen met een fysieke en/of verstandelijke beperking, zodat ze alleen en vooral zelfstandig kunnen douchen in plaats van ‘verplicht’ samen met de zorgprofessional.

Aanpak

Met drie partijen zijn we aan de slag gegaan om de douchestoel te verwezenlijken. Het project was een samenwerking tussen Siza, een zorgorganisatie voor mensen met een fysieke beperking en/of verstandelijke beperking, Van Dorp als totaalinstallateur en Intertop, een groothandel in sanitair.

In aanpak hebben we een aantal stappen goed doorlopen, zo hebben we:

Gebruikersprofielen gemaakt in overleg met de beoogde gebruikers en zorgprofessionals.
Een business case opgesteld door de zorgorganisatie op basis van de te besparen tijd/ materialen (handdoeken e.d.) en ziekteverzuimcijfers bij de betrokken zorgorganisatie.
Een contract gemaakt tussen de drie partijen, waarin de zorgorganisatie als ontwikkelpartner deelnam.
De hulp ingeschakeld van een design bedrijf om een prototype stoel te ontwikkelen.
Subsidie aangevraagd én gekregen.

In de uitwerking begon een en ander echter te verschuiven en werden -achteraf gezien- niet de juiste keuzes gemaakt:

De douchestoel werd in een “beoogde eindversie” gemaakt met robuuste en duurzame materialen. Daarmee werd het ook een kostbare versie. Hierdoor was er geen ruimte meer om tussentijds lichtere versies met gebruikers en aandacht voor de business case te testen. Daardoor kwamen we er te laat achter dat een aantal (met de kennis van toen terechte) aannames te scherp gesteld waren.
Het drogen, een belangrijk aspect, bleek complex en werd in het ontwikkeltraject naar achter geschoven, wat uiteindelijk een bottleneck
Van “Wellness douche” werd het plan omgevormd naar “levensloopbestendige badkamer” om een grotere doelgroep (ook mensen thuis) te bedienen. Hierdoor nam de focus af.
Op één persoon na werden het volledige projectteam en de projectleiding vernieuwd. Dat kwam niet ten goede aan de consistentie van het gekozen beleid en uitvoering.

Resultaat

We wilden naar een toegankelijke oplossing voor mensen die zelfstandig willen douchen en het eenvoudiger maken voor zorgprofessionals om dat doel te bereiken. We eindigden in dit deel van het traject echter met een zeer prijzig prototype douchestoel, die eigenlijk nog niet geschikt was voor de beoogde doelgroep. Lang niet alle mensen met een fysieke beperking pasten in de stoel, en het drogen lukte niet. De modulaire wand om de douchestoel in huizen te kunnen plaatsen zonder breekwerk bleek van onvoldoende kwaliteit.

De beoogde resultaten, de harde cijfers uit de business case waren niet langer haalbaar. Daardoor ontstond onenigheid over de manier waarop de partijen daar samen naartoe gewerkt hadden én onenigheid over hoe verder.

Lessen

Meer met een Minimal Viable Product werken, ook in productontwerp, en dat iedere keer testen met de gebruiker, zodat er veel meer geleerd kan worden.
Beter itereren, dus op basis van herhaalde tussentijdse feedback lessen trekken en bijsturen.
Meer afstemming tussen de partners bij start van het project, zodat de samenwerking op gelijkwaardige voet is, dan wel dat de uiteindelijke belangen per deelnemende partij duidelijker zijn. Het was toch teveel een klant (zorgorganisatie) – leverancier (andere partijen) relatie in plaats van een partnership.
Toets de business case gedurende het traject meerdere malen, ook bij andere zorgorganisaties. Dit betreft ook een vergelijking van het onderhavige werkproces.
Duidelijker maken aan het begin van het traject hoe geïnvesteerd geld terugverdiend kan worden voor alle partners.
Maak vooraf afspraken over maximaal te investeren geld/uren.
Maak vooraf afspraken over hoe je afscheid van elkaar gaat nemen.
Niet als zorgorganisatie in een traject stappen met een verplichte launching customer afspraak, want dat maakt de relatie vanaf de start ongelijk. Maak een afspraak waarin de zorgorganisatie recht op eerste koop krijgt, dat maakt meer mogelijk.